mükemmel bir şeydir. kim ne demiş ne yapmış anında unuturum ve sallamam. kafaya da takmam.
sanıyorum daha unutkanlıktan değil de daha çok gamsızlıktan.
uzun zamandır unutkanlık sorunum var ancak son zamanlarda iyice artmış durumda. artık izlediğim filmlerin, okuduğum kitapların ya da birilerinin adını hatırlayamamayı geçtim. cümle kurarken kullanacağım kelimeleri dahi unutmaya başladım. az önce de annemle konuşurken tam aklımdakileri söylemek için ağzımı açtım ama ne söyleyeceğimi hatırlayamadım.
benim kafa gidici sanırım.
küçükken mezar taşlarındaki isimleri okuyunca anneannem kızardı "bak mezar taşlarını okursan unutkanlık başlar" diye. acaba anneannem haklı mıydı?
kendim dahil olmak üzere çevremdeki bir çok kişinin şikayetçi olduğu durum.
unutkanlık bir virüs degil ki, o bölgede yaşayan herkesi etkisi altına alsın. ama ortada kesinlikle bir etken var. bu da ülkedeki iç huzursuzluk.
Bu huzursuzlugun insanları psikolojik olarak etkilediğini ve olusan endişenin etkisinde kişilerin beyninde tahribata yol açtığını düşünmeye başladım.
herkes mutsuz, herkes endişeli ve herkeste gelecek kaygısı var. durum bu olunca da unutkanlık herkeste bir virüs gibi yayılmakta. ne zaman geçecek bilmiyoruz, ama kendinize "beynime neler oluyor?" sorusunu sorup bir de evham yaparsanız hastalık hastası olur çıkarsınız çünkü suan icin gelecege dair umut gorunmuyor.
Henüz her şeyi unutmamisken, tam da zamanı gelmişken, sevdiklerinize sıkıca sarılın. çok sarılın.
Genellikle cümle bile kuramıyorum. Çoğu şey dilimin ucuna geliyor ama söyleyemiyorum. Psikolojinin de etkisi var fakat b12 vs olaylarından dolayı olduğunu düşünüyorum. Ha bir de kafa dolu ulan. Konu hakkında bilgisi olan yeşillendirsin.
Yazarların unutkanlık seviyeleri başlığı olmadığı için buraya salça olacağım.
Bir keresinde iş çıkışı para çektikten sonra kartımı atmde unutmuşum, sağolsun benden sonraki kişi müşteri hizmetlerini aramış, beni de facebooktan bulup mesaj atmış ki ben kartımı unuttuğumu o şekilde farkettim.
Neyse benim yeni banka kartım geldi, ben tam paramı çekip atmden ayrılacakken arkadan bir ses "kartınızı unuttunuz!"
Tabi Bu olay yaşandıktan bir yıl sonra bankamın atmden ilk önce banka kartını verme kararı alması hayatın bana attığı kazıklardan biridir diye düşünüyorum.
Alzheimer hastalığına yakın bir durumdur. Omega 3 vitaminini alırsanız eğer bu durumdan kurtulabilirsiniz. Yaşlandıkça daha da reaksiyon gösterir ve giderek ilerler.
Unutkanlık için verilen ilacı içmeyi unutuyorum. Alarm kuruyorum ben bunu niye kurmuştum diyip kapatıyorum. ilaç kutusunu görüyorum içip içmediğimi hatırlayamadığım için 2.yi içmemek için içmiyorum. Annem ilacını içtin mi diye soruyor hatırlamıyorum diyorum. Oğlum ne zor bir şey la bu?
25 yaşımdan sonra artan durumdur. ne kadar kurtulmaya çalışsam da minnacık bir değişiklik olmamıştır. hala neyim var neyim yoksa kaybediyor unutuyor başımı dertlere sokuyorum.. yine de kan değerlerine baktırmalı eksikler varsa unutkanlığa sebep olabiliyor. yada benimkisi gibi kalıcı bir durumdur belki..sen de bir gün kumandayı buzdolabında unuttuğunda kendini yalnız hissetme. (kalp)
insanın moralini bozan B12 eksikliginden kaynaklanan durum.
Biraz önce benzinlikten ivir zivir sigara filan aldım nereye koyduğumu unuttum ama eve getirdim ona eminim.
Biri bişey soruyo sorduğu şeyi hatırlamadigim için apisip kalıyorum.
Kafama göre benexol almama sebep olmuştur. Benexol sonrasında çiş kokusu iğrenç oluyordu diye hatırlıyorum. Unutkanlık devam ediyor. Mal geldim mal gidiyorum. Pazartesi psikiyatristten randevum var. Bunu da belirteceğim. Tahlil mahlil derken uğraş dur aq.
Edit : bi doktor da d vitamini eksik demisti sanırım. Evde bulduğum devit-3 ü ekmeğe döküp yemiştim.
Edit2 : Bu o zamanlar dışarı pek çıkmadığım için olmuştur muhtemelen. Unutkanlıkla alakası yoktu galiba. Halsizlik, ruh hali değişimleri ve depresyona etkisi vardı ellam.
Şahsımda da mevcut olan durum. Küçüklüğümden beri unutkanımdır. Mutfağa su içmeye gidip su içmeyi unutup dönerim o derece. Dalgınlıktan ileri geliyor sanırım.
dün 15 dakika boyunca muhabbet ettiği kişiyi unutabiliyorum. son zamanlarda aşırı derecede artmaya başladı. yaş 30'a bile gelmeden alzaymır başladı. bu hızla devam ederse en fazla 15 yıla kadar kimseyi tanımam.
bir fotograf karesi,
hani dünyanın durduğu anlardan ,
elbette zihninde yer etmiş..
ama gün gelmiş ,
o eski albümlerin arasında kayboluvermiş..
uzak bir yer misali zihninin derinliklerinde,
hani kokusu hala üzerinde olan hatırlamadığın bir rüya gibi,
özlediğini bile bilmediğin bir rüya..
tanım: sanki yokmuş gibi davrandığın sessiz kelimeler , yaşanmış anılar ya da olayların zihinde git gide çoğalması ve alışkanlık haline gelmesi durumu ..
sıklaşınca insanı paniğe sürükleyendir. zaten kim bana “şunu unutma” dese 2. dakikasında unuttuğumdan artık en saçma şeyler için bile telefonun anımsatıcısını kullanmaya başladım. hadi yapılacaklar listesi bir şekilde telafi ediliyor ama değer verdiğim insanların başından geçen önemli olayları unutmak çok kötü oluyor. zaman zaman salağa yatıp “bana bunu anlatmadın kii” diyip karşıdakinin kendi aklından şüphe etmesini sağlamak işe yarasa da, maalesef herkese işlemiyor. kendime ait olayları unutup başkalarından dinlediğim konusuna ise hiç girmiyorum. bazı “şeyler” insanın beynine gerçekten zarar veriyor...
