en yakınına, dostuna söylediğin sözdür, çaresizliktir... kanına işlemiştir unutulamayan, gitmiyordur bir türlü aklından...
heryerde, sürekli seninle yaşıyordur o. "yeter ulan bit artık!" dersin içinden. bastırmaya çalışırsın ama faydasını göremezsin bir türlü... dostun sana destek olur her daim. akıl verir, unutmak için yapman gereken her şeyi anlatır, beraber uygularsın hatta... işe yaramaz ve yine bu sözleri sarf edersin...
uzun bir sessizliğin ortasında söyleniyorsa, bir insanın en çaresiz anlarından biridir. sonrasında sadece derin bi nefes alınır,sesiizlik devam eder, o "abi" birşeyler söyleyene kadar.*
