insanoğlunun sevme kabiliyeti çok yüksektir. hatta bir bakış açısına göre en önemli özelliği sevebilmesidir. işte unutamamanın sebebide budur. sevmekten vazgeçememektir. seviyorsan unutamazsın. unutmak istiyorsan ilkin sevmekten vazgeçeceksin. vazgeçilmişsen daha da kötü hiç vazgeçemezsin. burada önemli olan sevginin varlığı. bunu yok etmek mümkün değil kişisel tecrübelerime dayanarak söylüyorum ki: kim derse ki ben unuttum gitti... yalan söyler sadece ona ayırdığı sevgiden daha büyük olanını başkasına vermiştir. bunun sonunda da yine ziki tutan seven olacaktır. unutamaz ve unutmak için her çabalamasında unutamadıklarının sayısı artar. ve bu işin sonu artık insanın en önemli özelliği olan sevebilmeyi kaybetmesine yol açar. sevemez kimseyi, ne unutamadıklarını, nede unutulamayacak yenileri. sadece sevme özelliğini kaybetmez insan, çok şey gider bununla birlikte, çünkü seviyordur. yada sevemiyordur. bir noktadan sonra ne sevmek ister nede sevilmek sadece unutmak ister. bende unutamıyorum. unutulmuyor.
(bkz: şimdi ben olmanın ne demek olduğunu anladın mı)
ilacı zamandır. 3 ay 5 ay 1 yıl 5 yıl unutmak istediğinizi* görmez, duymazsanız unutursunuz. belki arada bir hatırlarsınız ama ilacınızı aldığınız için bu size koymaz.
keske nickim yardirsa adlı yazarın hayatını alt üst eden fonksiyondur. yaralar açar. mevcut yaralara tuz basar. asabileştirir. dengesizleştirir. zordur. Allah kimseye bu denli güçlü bi unutamama fonksiyonu vermesndir. ***
bir sevgiliyi ele alalım. siz istemeden ayrılmışsınızdır. ya o gitmiştir yada gitmek zorunda kalmışsınızdır.
aradan vakit geçmesine rağmen sol yanınızdaki kuytuda bir şeyler kalmıştır. bazen acıtır bazen yaşadıklarınıza tebessüm ettirir.
unutamamak... msnde çevirimdışı girip sevdiğinize uzun uzun bakmaktır, aslında konuşulabilir ama ne konuşulacak? zaten bitmiştir sizin onunla olan hikayeniz. unutamamak... onunla beraber yürüdüğünüz yolllardan bir hasret ateşi ile geçmektir. unutamamak... içinizde sürekli bir baskıdır, nefesi kesecek gibi olur ama kesmez hayat işte devam etmeli.
unutamamak işte böyle birşey aslında kötü birşey değil, kötü olan nedir bilirmisiniz? sizin çektiğiniz acıları, hasreti karşı tarafın bilmemesi. işte bu acıtır işte bu insanı yıkar.
seni unutmaya karar verdim bu gece. önce... bahar akşamları seyrettiğimiz yıldızları topladım. ay biraz darıldı bana. bütün suçu sana attım. sonra...beraber dinlediğimiz şarkıları sildim, tüm tanıdıkların hafızasından. artık sana dair herşey çıktı hayatımdan....derken...tozlu resimler buldum satır aralarında. tüm resimleri tozlu geçmişe emanet ettim, hepsiyle vedalaştım....
bildik bir numaradan, yeni bir aşk sipariş ettim kendime; en büyüğünden bir tane de yelken aldım. artık unutma vakti... bütün hazırlıklar tamamlandı. tam koşar adım okyanusa yol almıştım ki; içimde bir şeyler yoruldu, mahzunlaştı... ne olduğunu anlayamamıştım....
sustum... dinledim... oydu...
iyi de... şimdi ben bu bedenimdeki, 'gitme, geri döner belki.' diyen umudu n'apacaktım...
tüm çabalarım boşa gitti... bu gece de seni unutamadım...
can yakandır. mutlu bir anda bile hüznün insanı esir almasıdır, sabahları omzunda bir yük içinde sızıyla uyanmaktır, geceleri uyuyamamaktır, gözlerini her kapadığında unutamadığın o yüzü görmektir.
unutturacak kişi gelene kadar yaşanan ızdırap dolu beş senedir bazen... ha unuttuktan sonrada o kadar seneyi nasıl boşa harcadığını sorgular kişi. yani aslında hiçbir zaman iyi veya kötü unutmamaktır, unutamamaktır...
unutulamayanlara, unutamamaya, unutulmaya, unutulanlara...
bir ümit yaşar oğuzcan şiiri.
sen bilmezsin, paslı bir hançerdir yalnızlık
gelir, en can alacak yerimden vurur
sen bilmezsin, gecenin en uzak bir saatinde
bir böcek nasıl girer beynime, kımıldar durur?
sen bilmezsin, çaresizlik nasıl boğar insanı?
yaşamak bir yerde nasıl çekilmez olur?
tutunacak bir dal aramaktan, koşmaktan, özlemekten
el yorulur, ayak yorulur, yürek yorulur.
sen bilmezsin bu türlüsünü ölümün
bilemezsin, bir tek kibritin cılız aleviyle
benzine bulanmış bir insan nasıl tutuşur?
bu belki sevmektir bir yerde, belki unutamamak
bu, kişinin kendi içinde eriyip, yok olmasıdır
bilmesen de anlamaya çalış biraz, ne olur. *
kararsizliginizdan kaynaklanir. tum kapilari kapamamanizdan, silip gidememenizden kaynaklanir.
onun arada bir size gelisiyle umutlanmak niye, niye ona ulasmaya calisiyorum ki? uzup, yikacagi kesin. hep bu kararsizligimdan, iste bu benim zayifligim.
canın yanarken acıdan, özlemden...
hiç unutamam ki, nasıl geçecek, yaşamaya nasıl devam ederim..
her şey bu kadar anlamsızken.
artık hiçbir yerde o yokken, ama yine de hep varken...
sürekli uyumak isterken
derken...
birgün bir şeyle uğraşırken son yarım saattir aklına gelmediğini fark eder, afallarsın.
sonra bu yarım saat, zaman geçtikçe bir saat olur, sonra bir gün, sonra bir hafta...
unutur musun peki?
acın geçer.
alışırsın da.
peki bu unutmak mıdır?
