şuana kadar hayatımda unutamadım dediğim anılarımın büyük bir kısmı olumsuzluklar üzerinedir maalesef. umarım bundan sonra güzel şeyleri 'yav hiç unutmam bir keresinde...' diye gülerek anlatabilirim hatıralırımı.
insan unutmaktan ibaret.
Boyle unutulmusluklardan yazilmis bi siir gibi insan. Biraz romantikcesini soyledim ama saatin de etkisiyle biraz oyle oldu. Neyse.
insan unutmaktir. Aksi takdirde nasil yasanirdi acilarla...
telefon rehberinden silmek, tekrar kaydedip whatsappta son çevrim içi oluş anına bakmak, kimle konuşuyor diye deli olup kızdıktan sonra tekrar silmek, tekrar kaydedip numarasini son çevrim içi oluş anına bakmak... dua etmek sonra, lütfen numarasıni unutayım diye...
hatırda kalmaya değer şeyleri silmemek, geçmişe saygı duymaktır. verilen emeği, özveriyi, gösterilen sevgiyi daima hatırlamaktır. aslında biraz da geçmişin kambur olmasıdır.
Unutamamak.... eski sevgiliyi, kaybedilen arkadaşlıkları, anneyi, babayı... Kısacası zamanında değer verilen hiç bir şeyi hafızadan silip atamamak, unutmak istememektir.
Zamanında o kadar çok değer vermişsindir ki istesen bile başaramazsın bunu, bir çeşit hastalık gibidir aslında bu.... iki kere ikinin dört olduğunu bilmek gibidir bu, Hayata alışmaya başladığın ilk anlarda bilinç altına yerlestirdiğin bilgi gibidir. Kafandan çıkarıp atmak istesende yapamazsın bir türlü, illa ki bir yerde bir şey hatırlatır onu sana... belki çarpma işleminde öğrenmişsindir onu fakat bölme işlemi hatırlatır sana, içtiğin bir bardak su, nefes almak hatırlatır. Her şeyi çıkarıp atmışsındır kafandan ama onu çıkarıp atamamışsındır.
allah'ım ne olur rüyamda göreyim bir kerecek olsa diye dua etmektir ateist olduğun halde. bir erkeğe bu kadar mı aşık olunur? haluk levent dinlerken "söyle güneşin kızı hani benim olacaktın" sözlerinde bir erkeği düşünmektir. unuttum işte ne var unutmakta derken içinin "nah unuttun" demesidir. hiçbir şey yaşamamışken beraber saçma sapan anılara ağlamaktır saçma sapan bir insan için.
insanı en mutlu anında bile hüzüne sürükleyebilen şey.
unutamıyorum lan. o gözleri, o gülüşü unutamıyorum. sırf unutabilmek için kaçtım oralardan. vatanımı, ailemi, dostlarımı terkettim. belli ki bir daha hiç bakamayacağım o gözlerine. belli bir daha göremeyeceğim seni. kim bilir neler gelecek başımıza, ne hayatlar yaşayacağız ayrı gayrı. ama eminim ki ölürken bile aklımda sadece sen olacaksın. yokmuş unutmak diye bir şey.
ilk aşklar. asla lan. imkansız. unutabilen bir delikanlı varsa çıksın karşıma söylesin "ben unuttum" diye. unuttuğunu bile hatırlıyorsan unutmamışsındır diyeyim ben de.
Alakasız, saçma bir şeyin bile onu hatırlatması. Duygularını kontrol edebilecekken kontrol etmek istememek. Unutmak istememek işin doğrusu, unutamamak değil. Vazgeçmek istememek; içinde hala küçücük bir umut olduğu için.
Mazoşist miyiz?
