unutamamak

tamamen unutmak istememektir.
unutamamak vs. hatırlamak derim ben aksini iddia edene. bir kayıp ise unutulamayan, konumlandırmasını değiştirin ve iyi hatırlayın. unut-a-mamak dediğiniz vakit benim gücüm buna yetmiyor diyorsunuz, ve bu durumda zaten çaresiz kalıyorsunuz.

şarkıları dinleme dostum... bir müddet hemde uzun sürelerce.
bu kez onun yüzünden şarkıları dinlemediğini bileceksin ama radyoda sezen aksu çıkınca karşına kapatıcaksın... her şey onu hatırlatıcak.
unutmak istediğin insan öldü! şu an onun bedeniyle gezen birisi var etrafta. o artık değişti, değişmese neden unutacaksın ki?
bırak acı çek,saygı duy kendine. unutucam derken takıntıya çevirme işi. ne yaparsan yap sonu böyle olacaktı. her şey yapıldı. her şeyi yaptığına eminsen yaslan arkaya. bırak acı çeksin varlığın. acıyı unutamadığın değil sen veriyorsun kendine. unutamayanlara bakma. onlar unutmak istemedi. ama sen iste. şükret bir kezde. bekle açılacak kapıları.

Aşkını itiraf etmiş kendine, yeni yetme bir aşık. Yalnızlık iliklerinde gezen sessiz ve sakin maşuk. Hatırlamak ister aşık fakat kendini bunları yazarken baktığı aynadaki kendiyle benzetemez. derhal unutmaya çalışır. sonra yazamaz. utanır. ama hatırlamak ister tüm olmazlara karşı.

belki de unutmak istemediğimizden. bakarsın gözlerine onu her görüşünde, yüzüne ,o minicik ellerine, saçlarına. kendi kendine ne kadar düşünüp uygulayacam desende onu gördüğün anda herşey biter, onun varlığı anlamlılar sıralamasında zirveye oturur. umut olur bazen bazen umut çaresizliğe dönüşür. belki onun sana olan sevgisi aritmetik olarak artar ama senin çektiğin acı geometrik olarak artar ve arada uçurumlar açılmaya başlar. hoşuna gider çoğu zaman acı çekmek ,çünkü acılarının içinde yine o vardır, sevdiğin, ne yaparsa yapsın kıyamadığın. o bunların çoğunu bilmez, bazen onu ne kadar sevdiğini , ne kadar düşündüğünü onada duyurmak istersin ama yapamassın. izin vermez şartlar. bir kere kaybetmişsindir onu ve kazanmak sen inansanda zor gelir sana bile. günden güne eriyen bir beden gibi sende erimeye başlarsın. hiçbirşeyin anlamı kalmaz. aradan günler geçer, haftalar geçer, aylar geçer, değien hiçbirşey olmaz. sadece alışırsın acı çekmeye. hergün acıların artsada vücudun ve beynin alışmıştır. sanada sıradan gelmeye başlar artık. sonra sabah olur, havada güzel olur belki ,güneş ikinizin üzerine doğru ellerini uzatır. oda sana bakar bir an, gülümser. o zaman tüm acıların aniden yok olup içinde tarif edilmez bir mutluluk olur. onun için sıradan senin için ulaşılmaz. bu döngü böyle devam edip gider. sen ona gidemessin ama onunbelki sana geleceği umuduyla yaşamına devam edersin.

unutmak evin arızalı, serseri çocuğudur. unutamamak ise o evin direğidir. demirbaşıdır. unutamamak en doğalıdır.

unutamıyorum!

bütün ömrüm o birkaç kısa günün gölgesinde
kendimi biliyorum çağırsan uçarım barikat olsa önümde...

bi sigara yak.

unutamıyorum işte unutamıyorum.

(bkz: ümit yaşar oğuzcan)

benden kopalı ve gideli 6 ay oldu neredeyse ama onu düşünmeden geçirdiğim tek bir gün bile yok. ilk başlardaki kadar koymuyor ama her gün mutlaka aklıma gelmesinden sıkıldım. sonsuza kadar böyle mi olacak lan?

Hafızana her gün küfretmektir.

Yavaş yavaş unutmaya başlayacaksın sonra aklına geldiğinde de acı bir tebessüm edeceksin sadece.
Unutmak değil de alışmak belki.

Bi kulak arkanız kaldığında unutursunuz gençler .haydin bakalım.

unutmasanda , hatırladığın o değildir aslında.
zaten hiç aklından çıkmıyacak , asla... hiç unutuyor musun mesela bir baban olduğunu hayır ama hep aklına gelmiyor... hep orda biliyorsun. ama zaman geçecek belki daha büyük bir.unutuş isteyeceksin gönlünden, belki bu olacak hayatının en büyük acısı. ama göreceksin, güleceksin, geçip gidecek... affedeceksin, önce sendeki onu, sonra kendini affedeceksin... sen insansın , kolay sevebilirsin belki ama vazgeçmek zordur.. ki zaten karşındaki seni düşünseydi onu unutmak zorunda kalmazdın...
acını çek ve bekle...

Hayat beni unutsa da sen unutma...
Adımı unutacak kadar kaybettim kendimi,
Olsun.
Beni unutma...

Her bilinç sahibine verilmiş büyük bir ceza.
Zaman ilaçtır derler.
Unutursun derler.
Bi le mez ler.

Bazı olay ve anıları unutmak imkansız olduğu için bana acı veren eylemdir.

Gözlerimde yaş, kalbimde sızı...

(bkz: barış manço)

Bırak değmez o piçlere unut gitsin.

Unutamamak mı , Unutmak istememek mi daha zor insanoğlu için. ilkinde edilgen olan birey, diğerinde son derece bilinçli (tartışılır) bir tercihinin sonucu olarak hatıralarla yaşıyor. ilkinde anıların an'a bi' saldırısı söz konusu iken , diğerinde saldırının da saldıranın da tahribatının kaynağı biziz.

Belkide salt olarak 'unutmak' gibi bi' realite söz konusu değildir. Daha gündelik olan , daha hızlı tüketilen 'alışmak' gerçek olandır.

Unutmaya çalışmaktan kaynaklanan sıkıntı.

Bırakın, acı tatlı hatıralar olarak kalsın zihninizde. Hiç yaşanmamış gibi davranmaya çalışmak acıyı derinleştirmekten başka işe yaramaz. Bunlar birer tecrübedir ve ileride kaçınılmaz olarak tekrar karşına çıkacak, bu tecrübeye ihtiyacın olacak.

Beybi!

neyi?

entry burda.

Beynimize format atabiliyor muyuz?

unutmak eylemi zaman isteyen bir eylemdir.

beyindeki nöral ağlarla ilgilidir.

geleceğe yön verir.

Aklının bir köşesinde kalması. Biraz zaman geçse de aklına gelmesi.

günler ve haftalar sonra unuttum artık galiba diye düşünülürken gece ışığı kapatıp uyumak amaçlı yatağınıza yattığınızda adamın üstüne kara basan gibi çöken gerçek. belki artık acı çekmiyorsunuz, alıştınız fakat unutmak öyle kolay olmuyor.