unutabilmek, mümkün olmayan bir olgudur. bir çok olayı unuttuğumuzu sanırız evet sanırız sadece. çünkü gerçekte unutamamış, sadece hatırlamak istemiyoruzdur.
hele bir insanı unutabilmek var ki, uğruna ölmeyi göze alırsınız. unuttuğunuz zaman acılarınız dinecektir çünkü, göz yaşlarınız duracaktır. ama olmuyor işte, unutamıyoruz. Unutabilmek gerçekten var olan bir şey olsaydı biz bunları hiç konuşmuyor olurduk.ve kuyruk acımız son bulmuş olurdu.
yaşananlarla doğru orantılı bir zaman parçasını alan eylemdir...
zaman geçtikçe, unutuyorum hissine kapılır insan... ama bilinçaltında bir sürü şey vardır kişiyi unutturmayacak... tv de çıkan bir şarkıcı, gitar çalan bir kız, üniversitede onunla aynı bölümde okuyan birisi, beraber söylenmiş-dinlenmiş abidik gubidik bir şarkı,yaşadığı-okuduğu şehrin adının duyulması, aynı renkte göze sahip bir kız, isminizi sadece onun gibi kısaltan birisi, beraber gittiğiniz bir mekan vs vs vs... bunlarla karşılaşıldığında tırtıklı bir bıçak saplanır içinizde, hem de onu saklamaya çalıştığınız o derin yerlere... kanatır... kanırtır... çıkmak bilmez... tütün basarsınız kanamaya, dursun diye... alkolü de uyuştursun diye tüketirsiniz... sadece uyuşturursunuz...
ama insana asıl koyan, ebilmek ekini sadece unutmak kelimesinin yanına koyamamanızdır... zira yapabildiğiniz hem de çok güzel yapabildiğiniz bir sürü şey vardır...
(bkz: bana her şey seni hatırlatıyor)
biraz düşündüm de unutabilmek diye bir şey yoktur bence. çünkü insan bir şeyi unutmaya karar verip unutmaya çalışsa ve gerçekten de unutsa, bu o şeyi unutmaya çalışmasının bir sonucu olamaz, o şeyi unutmuştur işte, çünküsü yoktur unutmuştur. unuttuktan sonra farkına varır "aa bak bir şeydi vardı unuttum" der. unutamamak vardır ama, insan unutamaz bazen.