nazilerle ilgili izlenebilecek en güzel yapımlardan biri. savaş değil gerçek bir dram vurgusu.
--spoiler--
çoğunun öleceğini bildiğin bi savaşa askerlerini nasıl sürersin ki? bu savaşın asıl galibi sinekler. onları etlerimizle besliyoruz.
-savaş bitmeden bu durmayacak anlamıyor musun? mezbahaya götürülen hayvanlardan farkımız yok. bugünün kahramanları, yarının domuzları.
+bu mantıklı değil
-mantık falan yok artık. tanrı bizi terk etti. sadece biz varız. ne sikik bir general, ne de führer var. sadece bu adamlar ve biz varız.
-nasıl böyle oldun?
+insancıl olma arzusunu bastırıyorsun. bazısı öyle oluyor, bazısı böyle. kimse bilmiyor. ama kesin olan bi şey var ki, herkes bi şekilde değişiyor.
- bu kadar süre nasıl hayatta kaldın?
+benim yerime yanımdakilerin vurulmasını umarak. iyi bi asker çoğu zaman korkak bazen cesur olur.
savaşın başında vatanınız için savaşırsınız. daha sonra bazı şüpheleriniz olur, yüzüstü bırakmak istemediğiniz yoldaşlarınız için savaşırsınız. peki ya kimse kalmadığında? yalnız kaldığınızda. yalan söyleyebileceğiniz tek kişi kendiniz olduğunda. o zaman ne için savaşırsınız?
çoğu insan, savaşın çoğunlukla savaşarak geçtiğini sanar. bu doğru değil. savaş beklemektir. sıradaki saldırıyı, sıradaki yemeği, sıradaki sabahı.
--spoiler--
3 bölümünü de bugün arka arkaya izleyerek bağlanmış olduğumu ve doyamadığımı fark ettim, saçma türk dizilerine kahramanlık propagandası yapan holywood çakması filmlere bakan biri değilim, hatta bugüne kadar hayatımda bir film bir dizi bitirdim, filmin ismi cengizhan dizinin ismi unsere mütter, unsere vatter oldu.
şimdi diğer arkadaşlar gibi sayfa sayfa övebilirim ama ben diğer yazarların söyleyecek iltifat bırakmamasından dolayı bana hissettirdiği duygulardan bahsedeyim..
bir erkek olarak dizi izlerken gözlerin dolmasını ve hikayenin inandırıcı özelliğinden dolayı filmi izlemek yerine karşımda yaşanıyor hissini ve hikayenin etkileyici olmasının yanı sıra oyundaki dramatik sahnelerdeki acıyı iliğime kadar hissettirdiğini, tatlı alman kızımızın yüzündeki umudu, savaşın insanı nasıl değiştirdiğini, özgürlük uğruna insanların umudunu yitirmeden vatanı için nasıl savaştığını izledim değil öğrendim, anladım hissettim..
ve sözün bittiği yere gelince entrynin de bittiği ve noktayı koymadan tavsiye ettiğim dizi, sırf gif yapmak için bir parça aramaya girdim, kendine bağladı 3 bölümü de izledim ve bitirdim.
benim en etkilendiğim dizilerden biri bu. bi kaç tane öyle güzel işlenmiş sahne var ki insanı tam can evinden vuruyor. en çarpıcılarından biri ise ana karakterin gelen bi emre feryat ettiği sahne. kendi takımını korumak adına verdiği mücadele. askerlerin o bitap halleriyle içilen sigaralar. aniden baskın haberi ile savaşın o acımasız hengamesinde bi tutam huzurlarını terkedişleri inanılmaz işlenmiş. ben kesinlikle izlenmesini tavsiye ederim.
bu hayatta başkaları adına karar vermek zorunda kalan insanlar bu diziyi izlerken teğmen wilhelm'in üstündeki baskıyı; ölüm kalım çizgisinde yürüttüğü takımını hissederek izlemeleriyle, muhtemelen bu kıskacın içinde dizi sonuna kadar hapsolacaklar.
ha bir de iki kardeşin savaşın ortasında doğum günü kutladıkları bi sahne var ki muhteşem.
bahsettiğim isyan ise şöyle.
''koca sicilya'yı bırakıp kaçtılar, askerlerimi bi sokak uğruna feda edecekler.''
Genel olarak Siyasi tarih dediğimiz alan daha özelde askeri ve diplomatik tarihi kapsıyor olsa da bunların ortak özelliği büyük adamlar’ın tarihi olmasıdır. ingilizce’de great man history denir. Tarih yazımının nispeten demokratikleşmesine kadar bu akademik tarihçilikte başat eğilim olmuştur. Tarih deyince bu büyük adamların öznelliği üzerinden yapılan tarih kurgulaması tarihin bütününü ele almaktan uzak. O yüzden tarihçiler aşağıdan tarih (history from below) denen metodik yaklaşımı geliştirdiler. Buna göre, tarihsel bir momentte son derece sıradan olanın, gündelik yaşamın içinden olanın, elit dışı tabakaların öznelliği üzerine kurgulanan anlatılar 1970’lere doğru tarih yazımında en yaygın yöntem oldu. Bu dizi de bu bakımdan anlamlı. 4 arkadaşın hikayesi üzerinden savaşın daha aşağılardaki yansımaları ele alınıyor. Son derece sıradan Bir hikaye ve ilişkiler içermesine rağmen, dizi hitler’in ya da stalin’in, ne bileyim, chamberlain’ın yatıştırma politikasını içeren olası bir hikayeye göre daha hayatın içinden olarak daha fazla duygusal özdeşlik kurmamıza olanak sağlıyor. Bu dizinin sırrı budur. Artık gerçekten sıkıldık. Her sene Tek tip nazi subaylarının etrafında dönen holocaust prodüksiyonları yeni şeyler anlatmaktan uzak.
Almanların nazi damgası yememek için 2. Dünya savaşında yaşadıkları acıları tam net anlatamadığı film.
Tüm dünya, Amerikan film endüstrisi üretimi filmlerde almanları duygusuz robotik yalnızca öldürmeye programlı canlılar olarak tanıdı. Ancak gerçek tam anlamıyla böyle değildi tabi ki; savaşın sonunda Almanya bir uçtan bir uca vahşi bir intikam hırsıyla bombalanırken, hatta nazi partisinin en düşük oyları aldığı ve silah fabrikalarından yoksun hiçbir stratejik önemi olmayan bremen, dresden, Münster gibi apolitik şehirlerde yaklaşık yarım milyon alman halkı ingiliz bombaları altında can verdi. Ancak Almanya savaş suçlusu olduğu gerçeğiyle bu insanların trajedisini hiçbir platformda dünyaya anlatamadı. Çünkü Bugün dahi bir almanın bir Amerikalıya veya ingiliz’e sen savaş suçlususun demesi dolaylı yönden ben naziyim demesiyle eşdeğer olduğundan geçmişe sünger çekilmiş oldu.
