24 yasinda hala 2. sinifta okuyor olmak.
arkadaslarinin askerden gelip coluk cocuga karistigini görüp, senin hala mal gibi okudugunu düsünmek.
üniversite bittikten sonra ne olacagini tam olarak kestirememek.
universitenin bulundugu sehirden sikilmak.
sag sol olaylariin arada bir patlak vermesi.
ev kiralarinin abarti bir sekilde fazla olmasindan dolayi 500 ytl karsiliginda stüdyo dairede oturmak.
yaz tatilini düsünüp, yazinda burda yaz okulunda olacagini bilmek.
sonuc olarak an itibariyle okulu birakma noktasina gelmek.
çocukluğunuzdan itibaren insanlığınızı ve kendinizi gerçekleştirmenize engel olmak için üzerinize atılan ağların en baştan çıkarıcısı olduğunu fark etmek.
sevdiğin, istediğin bölümü değil de sadece mecburiyetten yazdığın bölümde okumak,
üniversitenin dandik bir şehirde olması,
arkadaşları sevmemek,
yaz okulu,
.
.
.
bazen bölüm hocanızla aranızda geçen bir diyalogdur.
- hocam yüzlerce öğrencinin notlarını siz belirliyorsunuz. 2 hafta içinde notları internete geçmek zorundasınız. Bütün bu sınav kağıtlarını okuyorsunuz ya, helal olsun.
+ okumak mı? Gençler * butun kagıtları havaya atıyorum. Halının sagında kalan geçer, solunda kalanlar dersı tekrar alıyor. işte bu kadar basit. Ben yoruluyorum dıye üzülmeyin siz, canlarım benim.
- ?'^%+^+
en yakınındaki 2 arkadaşının "okuldan soğudum yeniden sınava hazırlanacağım" diyerek aynı sebepten şehri terk edip gitmeleri, bir süreliğine yalnız kalman ve sıkıntını çözmek için çabalamaman.
en dandik dersten bile kalman ve bu meslek bana göre değilmiş diyerek kendine itirafta bulunman.
okuduğunuz bölümün asker koğuşundan farksız olması,sınıfta sürekli bi öküz muhabbeti potansiyelinin olması,sürekli abaza tiplerle muhattap olma mecburiyeti,bi cafeye oturduğunuzda yanınızdakilerin salyalarını akıtıp etrafa bakması,en kötüsü de çevredeki insanlar tarafından bu öküzlerle bir tutulmak.
