ben aşık olduğumu gitmeye yakın farkettim.. bol bol fotoğrf çekmek , arkadaşları her gün kafelerine gitmeye zorlamak , uzun uzun camdan dışarıyı seyretmek vs. gibi şeyler yaptırıyo adama bu aşk.. fakat benim şehrim biraz hoppa , kimle konuşsam aa ben de ona aşığım filan diyo.. üstüne bi de şarkısı var ich hab mein herz in heidelberg verloren diye..
yerleşik halkın genelde nefret ettiği ama öğrencilerin kendi hallerinde olmalarından dolayı aşık olduğu şehirlerdir. okurken biran önce bitse de kurtulsak dersin bitince özlersin.
resmi hassasiyetini sever insan ankara'nın. ya da an itibari ile kuru ayazda sigara içmeyi sarı sokak lambalı sokaklarında anıtkabir'e dalıp giden bakışlarla.
eğer okunan şehir ankara ise bu oran yarı yarıyadır. bir grup sessiz sakin bir üniversite hayatı istediği için ankaraya aşık olabilecekken, bir başka grup ise ankarada deniz yok diye bile sorun yapacak ve bir an önce ayrılmak isteyecektir bu sessiz sakin şehirden.
yani şimdi sen güzel izmir in nezih karşıyakasından gideceksin niğde üniversitesine,kütahyadumlupınar üniversitesine zonguldakkaraelmas üniversitesine sonra o şehre aşık olacaksın.yapmayın arkadaşım. göz var nizam var.eşimiz dostumuz çok gitti dışarılara aşık olan görmedim ben. ben 8 senedir izmirde üniversite ögrencisiyken onlar 4 yılda bitirip gelmek için can atıryorlardı vesselam.***
