parkormanda düzenlenen, fiyatlar ve aşırı güvenlikle insanı bezdirmeyi becerebilmiş festivaldir.
alandaki havuz metalik bünyelerin serinlemesini sağlamıştır.
arkadaşlarımızın 3.gün konserleri izleyemeden güvenlik görevlileri tarafından dışarı atılamaları morelleri bozmuştur. neyse onların yerinede dinlemiş oldum dark tranquiliity'i.
gruplar açısından bu seneki en iyi festival olarak değerlendirilebilir. yerli gruplar genel olarak iyi performans sergilediler ama havanın aşırı sıcaklığından olabilir lise gençliğinin pogo denemeleri dışında pek coşan olmadı. bazı istisnalar hariç tabiki.
malt,catafalque, black tooth, orphaned land, soul sacrifice iyi performanslar sergileyip seyircileri coşturdular. moribound oblivionun performansı bahadırın anfisindeki arızanın dışında iyiydi. orphaned land'ın performansı da iyiydi, türkiye atkıları ve türkçe sözlerle seyirciyi gaza getirmeyi bildiler. maltın performansında akılda kalan nokta cenkin cep telefonundan wherever I may rom'un giriş kısmını dinleterek şarkıya başlamasıydı. çaldıkları motör head parçası da tabiki çok hoş oldu. favori gruplarımdan false in truth iyi bi performans sergiledi fakat yeterli ilgiyi göremedi ne yazıkki.
gelelim baba gruplara ilk gün geç saatlere doğru artan halsizlik ve vücudun tamamına yayılan ağrılar kısacası yorgunluk belirtilerine rağmen opeth'i canlı dinlemek hepsini bi anda unutturdu. opeth süper bi performans sergiledi ve festival alanını coşturdu. mikael in elinde bi ara ibrahim tatlıses cdsi vardı.
ikinci akşam ise tam anlamıyla yer yerinden oynadı. testamenttan önce sahneye çıkan pentagram her zamanki gibi metalik bünyeleri coşturmayı bildi ve ortamı testament'e elverişli bi kıvama soktu. testament sound checkinde bile kalitesini belli etti. grup sahneye çıktıktan itibaren müthiş bir coşku görüldü ve bendeniz alanın orta ön tarafında olmanın bedelini * ödemiş oldum. chuck abimiz üstüne milli takım tişörtünü giyip sahneye çıktığında kalabalık daha da bi gaza geldi. favori parçam olan 'the legacy'i çalmamış olmaları beni üzdüysede onları canlı dinliyo olmak herşeyin ötesinde bişeydi.
son akşam ise dark tranquillity performansı festivale muhteşem bi final oldu. performans süperdi. önümde salağın teki kız arkadaşını ikidebir omzuna almasaydı daha güzel olacaktı ama neyse olur o kadar. seyircilerden mikaelin üstüne doğru gelen bi pet şişesi olayın tadını kaçırmaya yetmedi tabiki.
konserler bitti çadırda uyuklamaya doğru hazırlanırken dışarıdan gelen sesler dikkat çekti. kamp alanında büyükçe bi grup fiyatları protesto için yürüyüş yapmakta ve sloganlar atmaktaydılar. oldukça komik bi durumdu. yer yer yaratıcı sloganlara rastlandı. 'alkolik hareket engellenemez', 'havuza sıçıcaz başka yolu yok' ve bi ton saçmalık. saçmalık diyorum çünkü protesto hiç bi işe yaramayacaktı. zira protesto festivalin ilk gününde yapılsa daha anlamlı ve etkili olurdu. sonuçta gençler eğlendiler, havalarda uçuşan tuvalet kağıtları, şişirilmiş ve balon niyetine oynanan prezervatifler akılda kalanlardı.
her türlü olumsuzluklara rağmen testament, opeth ve dark tranquillity dinlemek süperdi. onlar için herşeye değer.
ekleme : ses sistemi iyi güzeldi de gitar ve vokalleri net olarak duyamadım, duyulan yegane şey davul sesleriydi.
üstümden bir silindir gibi geçmiş festival.
0,5'lik şişe suyunun 1 ytl, en ucuz yemeğin* 4 ytl olması nedeniyle; tuvaletten su içmek zorunda kalmam ve tüm gün aç aç gezip, kaburga kemiklerimin sayılabilir hale gelmesi pek hoş değildi. opeth nedense pek tatmin etmedi; nedeni çok beklediğim windowpane ve isolation years'ı çalmamalarından bir tek. mikael'e ibrahim tatlıses cd'si veren elemanla ertesi gün tanıştım. aslında son albümünü verecekmiş; ama son albümün kapağı, mikael'e yazdığı mektubu içine koymaya müsait değilmiş, bu yüzden eski albümlerinden birini vermiş. o albüm de mikael'de varmış zaten ki adam i've already got it dedi. burdan da, opeth grubunun ipraam datlıses'i sevdiklerini anlayabiliyoruz. *
2. gün en güzel gündü kanımca. orphaned land, pentagram ve testament art arda çıktı, bizim boyunlar kırıldı tabii. orphaned land sahneye türk bayraklı atkılarla çıkınca millet direkt coştu zaten. pentagram yine aynı pentagram. 1 yıl içinde 3. konserlerine gidiyorum adamların, setlist hep aynı. metin türkcan hep çıplak * testament süperdi, coşum coşum coştuk * yalnııız, 4 bir yanımda oluşan pogolar yüzünden festivalin yarısıyla akraba oldum, şarkıları dinlemek yerine üstüme uşuçan insanları uzaklaştırmaya çalıştım, lanet ettim pogoculara! bu da yetmezmiş gibi, stage diving yapmaya çalışan bi eleman tam üstüme düştü * o gece ağrı ve sızılar içinde bitti yani.
3. gün artık açlıktan geberme noktasına gelince, kamp alanından çıkıp bi taksim'e gideyim dedim. en az 20 tane festivalci gördüm şerefsizim. * dark tranquillity'de neyse ki pek fazla pogo olmadı da, son sağlam kalan organlarımı kurtarabildim. solist "bis yapmayın, bu çok utanç verici" dediğinde herkes "peki, tamam" anlamında bağırdı ama konser bittikten sonra yine herkes adamları sahneye çağırdı. millet ingilizce mi bilmiyor, yoksa bu kadar doyumsuz bir millet miyiz anlamadım gitti *. ayrıcana dt konserinden sonra çalan the forgotten part 2* çok lezizdi.
nedense herkes o gece kamp alanını aceleyle terketti. gece uyurken bi ara "parkorman'ı yakarız, havuza s.çarız, birer bira verin barışalım" sloganlarıyla uyandım ve bir süre gülmekten uyuyamadım *
şimdi gelelim diğer gruplaraaaa:
aklımda kalanları saymak gerekirse:
- catafalque iyiydi baya. rock me amadeus coverı süperdi.
- obstinacy'nin o solistinden o kadar ses nasıl çıktı anlamadım.
- altona'yı daha uzun bi süre izlemek isterdim.
- black tooth, festivalin en akılda kalıcı gruplarından biriydi. oldukça taşşaklılar kendileri *
- soul sacrifice, bayağı sağlam bir grupmuş. türk metali'ne olan inancımı arttırdılar. seviyoruz.
- MORIBUND OBLIVION, tüm festivalde benim müzik zevkime en çok hitap eden gruptu. ama çok büyük bi mallık yapıp onları çadırımdan dinledim *
güzeldi lan..
ota boka pogo yapanların ve nereden geldiğini anlamadığımız apaçilerin yüzünden dört kişi**** kol kola girip kademe kademe geriye giderek güzelim testament konserini bok olmaktan kurtardığımız, kendilerini gestapo sanan artiz korumalar yüzünden güzelim dark tranquillity konserine gitmeme kararı aldığım*, grupları güzel, mekan eh işte, görevlilerinin çoğunluğu pislik festival. gidenlerin orasına burasına kaçabilitesi olan keneler de cabası.
(21 haziran - cumartesi)
14:15-14:45 unleash
15:15-15:45 altona
16:15-16:45 crossfire
17:15-18:00 malt
18:45-19:45 orphaned land
20:45-22:00 pentagram
23:00-00:30 testament
(22 haziran - pazar)
15:15-15:45 prime object
16:15-16:45 heretic soul
17:15-17:45 black tooth
18:15-19:00 false in truth
19:30-20:15 moribund oblivion
20:45-21:30 soul sacrifice
22:30-00:00 dark tranquillity
efes pilsen one love fest 7 ile aynı günlerde olması biraz talihsizce olmuş. görünüşte her ikisinin de hedef kitlesi farklı olsa da her iki festivalden de zevk alabilecek olan bünyeleri arada bırakmışlardır *.
