şu kısacık hayatta umutsuzluğa kapılmakta gereksiz diyebiliyor insan, ki bunu umutsuzluğa kapılmaya çok müsait bir yapıda olarak bende dahi. ne istiyoruz ki şu hayattan, mütavazi şeyler istesek mutlu olacağımızı bile bile aslında. bir de şu var; herkesin maddi manevi olarak, birbirine üstünlük kurma çabasını anlayabiliyorum. çünkü insan, kendinden daha düşük seviyede hayat yaşayan insanları, gördükçe, kendini bir şey sanmayacak şekilde, kendini rahatlatsa bu iyi bir şey sanki.
Asla olmaması gereklidir. umutsuzluk, depresyon belirtisidir.
önce hayattan sıkılırsın, yaptığın işten, okuduğun okuldan, ailen ve arkadaşlarından, kısacası herşeyden sıkılırsın.
"ben neden yaşıyorum ki?" dersin kendi kendine sonra.
Yani "umudum kalmadı" demek, "bu kadar yaşamak yeterli" demektir.
Kişisel görüştür.
iyi olur diye düsündügün seyler iyi olmaz ve sen uzunca bir süre iyi olur demissindir, sonra bu olur işte, takmamak akışına bırakmak lazım, insanları önemsememek gerek bazen.
genelde sınav zamanı başa gelen durumdur; ama bir süre sonra, aslında ümid edecek hiçbir şey olmadığını görünce sürekli bir durum haline gelir.
kurtulmak için size huzur verecek bir uğraş bulmak, hayatın sahte de olsa güzelliklerini anlatan bir şeyler izleyip dinlemek ve ya okumak gerekebilir.
ya da en kısa yoldan gidin ailenizden çok sevdiğiniz birine sarılın. hemen geçiyor.
