Yaptigin isten doyum alamama, hedefledigin ise gecme sansinin cok az olmasi. Ve bu olayin hic gerceklesmeyecek olmasini etrafindaki orneklerden bilme.
Dogru insanin karsina bir turlu cikmamasi.
Sanki hic birseyin seni mutlu edemeyecek oldugunu dusunmek.
Ne bileyim, bu aralar boyleyim. Gerci hep boyleydim galiba ama bu aralar daha cok boyle oldum. Bazen halime sukur diyebilmek gerekiyor ki oyle de zaten lakin hayattan keyif alamamak, gercek mutluluga ulasmak falan. Hayat cok zor be muhabbetlerinden degil de benim yuzume gulmuyor gibi.
umutsuz isen umudu içinde barındırırsın. aynı şekilde umutlu olmakta umutsuzluğu barındırır içinde. bunlar bir birini götürür aslında geriye kalan içinde bulunduğun halin gerçekliğidir.
Mesela 100 yıl yaşarım diye bir umudun var mı ? buna umut bağlar mı insan... elbette hayır.
Umut afyondur efenim.
bizi doğuran ana-babayı, doğduğumuz yeri biz seçemiyoruz. onun dışında umut hep var. umut insana yaşama sebebi verir. umudum kalmadı derken bile aslında bir umuttan bahsediyorsun. unutma bunu.
hayata dair çoğu insanda zaman zaman gelen durumdur. iş umutsuzluğu geleceğe dair kaygılar ilişkiler de ki çıkmazlıklar. hepsini kaldırabiliyor eyvallah diyebiliyorum.
ama hayallerimde çıkmazlık umutsuzluk var hep artık.
şöyle olsun şunu yapacağım böyle olacak diyemiyorum. işte umutsuzluk kötü olan da bu.
Derken ince sözler taşınamaz hale gelir,
yarına inancını yitirmeye başlarmış ..
kalbin son çırpınışında ise umut yokolur yerini umutsuzluk denen bir sorun alırmış..
Ömür, umuttan önce bitmeli.. Biz yaratılmış olanlar küçük şeylerle mutlu olmayı, şükretmeyi öğrenmeliyiz. dünyanın nice yerinde zulmedilen insanları ve çocukları gördükçe kendi dertlerimizin aslında çok da büyük olmadığını görmeliyiz. Ülkece kendimize gelmemiz lazım.
yıllardır ruhumu sarmış olan soğuk duygu. her sabah uyanıyorum, aslında uyandığımı sanıyorum. yastığımda yorganımda kokusu var umutsuzluğun. gün gelecek uyutmayacak bile. böyle zehirimsi bir duygudur işte.
Kemik aynı yerden ikinci kere kırılmaz kabul. Zaten ilk seferki gibi ağır kalp ağrısıyla uyanacağım günler olmayacak,biliyorum. Elimden geldiginde gaddarlaştırdım kendimim hala daha ugrasıyorum. Amaaaaa en özelini paylastıgın adamı bir kalemde silmek cok mu adicedir sizce? Yok sırf o an uğruna her şeyine katlanmak mıdır adi olan?
