şimdi paul auster amerikan romancılığının en yetenekli, en özgün yazarlarından biri. hani orhan pamuk'la kankaymış da , yok böyleymiş de şöyleymiş...lan beraber chinatown'da takılsalar şeyimde değil( chinatown bir polanski filmidir. size ağır gelebilir) insan arkadaşını seçemiyor sonuçta. edebi anlamda auster pamuk'a bol gelir orası ayrı. neyse... auster'i beyazıt'ta, beşiktaş'ta , artık o sefil okullarınıza en yakın korsan kitapçı nerdeyse ordan alıp okumuşsunuzdur. o kadar da cahil değilsiniz herhalde.
umutsuz insanların paul auster sevgisinin altında , auster'in rastlantıları çok sevmesi yatar. şimdi sinema kuramları ve kahramanın yolculuğu ile ilgili ingilizce kitapları tavsiye etmeyeceğim. okumanız ömrünüzü alır o longman sözlüğünüzle. neyse, bu adamın kitaplarında normalde olmayan şeyler olur. böyle açlıktan , fakirlikten kırılırken birden halil ibrahim sofrasında bulur karakter kendini. ne bileyim karısızlıktan ölecekken birden kızın teki ona aşık olur, hayatını kurtarır. evde oturup umutsuzca karalarken defterleri, telefon gelir birden. dedektif olur, parayı bulur. böyle de garip şeyler olur. bunları okuyan umutsuz insanlar, paul auster'in yarattığı dünyalara hayran kalırlar. yalnız çoğu edebi referansları, şakaları, kelime oyunlarını anlayamaz. buna rağmen yine de paul auster'i sever. edebiyattan , sanattan, politikadan anlamayıp da paul auster'i seven kitle "umutsuz insanlar kitlesi"dir. onlara her an bir şey olacak da yırtacakmış duygusunu verir. yaşama azmi verir onlara. ha auster'in kitaplarında mutlu son vardır diye de bir şey yok ama dediğim gibi insanlara türk filmi tadında şeyler sunduğu için , umutsuz insanlar tarafından çok sevilir.
