ailenle tartışmışım yalnız kalıyorum derken uyanıyorum be sözlük. kaldıracak kimse yok beni 5 10 tane alarm kurmuşum uyanmak için. hele o uyumadan önce yastığa başını koyduğunda aklına gelenler kadar kötü bir şey yok. geleceği ümitsizce düşünüyorum , canım sıkılıyor falandı derken uyuya kalıyorum. ve bi dahaki günde aynılarını yaşıyorum. hep aynı monotonluk sonra darlanıp içimi buraya döküyorum yazarak. ne kadar da umutsuz değil mi ?
Umutsuz yatilan bir geceden sonra hayatta herseyin herkesin anlamsizligini ve gereksizligini dusunerek beynine kazinan dusuncelerle sabaha uyanmaktir.yataktan kalkmak zor oldugu gibi kalkmamakta gereksizdir 15 saat Uyuyunca ne olacaktir sanki degisecek birsey yoktur.
yataktan kalkmak istemez insan. gece kurduğu o güzel düşler gelir aklına. umutsuz uyandığını bilir ama sanki yataktan kalkınca elinde onu hayata bağlayan tek şeyi olan hayalleri dökülecektir yerlere tek tek. umutsuzsundur, herşeyin bittiğini sanarsın ve öyle bir uyanırsın ki içinde bir yerlerde kalan umut kırıntılarıda yok olup gitmiştir artık. yaşamak için bir sebep aramaya başlarsın kendi kendine ama bir türlü tatmin edici bir sebep bulamazsın. çünkü umutlarınla beraber seni yaşama bağlayan tüm zevklerin yok olup gitmiştir.
hic uyumamaya denktir aslinda. uyku adina uzanilan gece binlerce dusunce barindir *unde. yastigin sag tarafinda bulunamayan huzur* sol yaninda aranir... yine bulunamaz. bi zaman sonra beyin yorgun duser, beden sizar ardindan. uyku denilir adina. beden dinlenince uyanir, beyin ise hala yorgundur. uyanilan her zaman kisinin sabahidir ya iste bu yorgunlukla o sabahtan umit beklemek imkansiz gelir insana her ne kadar o icinde sonsuz umut barindirsa da...
bazen takıyorum kulaklıkları, tek başıma yürüyorum şuursuzca caddelerde saatlerce...
bazen sana bakıyorum bilgisayar başında, aşkın en saf halini anlatan ezgiler eşliğinde...
bazen bir barda buluyorum kendimi, elimde bir bira, kendimi umarsızca müziğe kaptırmak isterken...
bazen sadece seni düşünüyorum tv'de senle en alakasız bir program yayınlanırken...
bazen de gecenin geç bi saati giriyorum yatağa, yorganın altına sığınıyorum ağladığım duyulmasın diye ve sensiz uyanıyorum bir sabaha umutsuzca...
sabahın ilk anıyla ilgilidir, günün gidişatı ilk 30 saniyede gizlidir. kişi gözlerini açar, geceden kalan düşünceler ve sabahın beklediği şeyler kafadan geçer, neye nasıl tavır almak gerektiğini düşünür, göreceği kişiler ve karşılaşacağı sorunlar... sert mi olmalıdır, anlayışlı mı? tartar biçer, agresif takılması gerektiğine karar verir örneğin. suratı daha kalkmadan asılır, her şey, herkes düşmandır, bilmem kaç yıl önce yamuk yapan adam/kadın aklına gelir, kendini daha da germek için, televizyonu açar, ilk gördüğüne küfreder ve güne başlar. insanın güne tavrı, deli mi akıllı mı olacağı o anda belli olur ve öyle de gider.
bunların hepsi 30 saniyede olur
ve bu arada yatağı sol duvara dayamamak lazımdır.
