Bazen hayat yorar adamı. O kadar yıpranır, o kadar güçsüz, halsiz, biçare olursun ki hayata karşı; ilk bulduğun dala tutunmak istersin. Çoğu zaman yanlış seçimlerin pençesine düşersin... Kendini biraz toplayıp doğru yolu bulma çabasına girdiğin an ise senin yolunu bir başkası çoktan arşınlamış, senin dalını çoktan biri kırmıştır... Oysa sen o yolu yüreğinle gözler, o dal kırılsa, kurusa bile umutla, sabırla beklersin... Beyninde eski bir şarkı çalar. Kimsecikler duymaz o sesi; onu yalnız sen bilir, sen dinlersin...
düşersin, yorulursun; beni koyup gitme, ne olursun...
