umut... bazen o kadar kararıyor ki hayatım en ufak bir ışık bile bulamıyorum... ama tam o anda biri çıkıyor karşıma tam uçurumdan düşerken elimden tutan... ama yine imkansız... ben yine aşık oluyorum delicesine ama hep yalanlarım oluyor çünkü ben eksiklerle dolu bir tamım... kimse sevemiyor aslıyı... ama bu erkeğe öyle bir aşığım ki umutlarla doldu içim... hazırım yüzyıllarca çabalamaya, beklemeye, yorulmaya, düşmeye, kalkmaya... ama biliyorum o bir gün gözümün içine bakıp kuzum diyecek sonra dudağıma öpücükler konduracak... içimde öyle bir umut var ki birine anlatsam kahkahalarla güler fakat ben hayallerime gün be gün dahada yaklaşıyorum... o umudu tuttuğum anda tüm dünya benim olacak... şuan sadece o adam bana kuzum desin diye hayal ediyorum, çalışıyorum ve nefes alıyorum... az kaldı biliyorum çok az beni sarmasına ve kuzum demesine...
insanı her ne kadar yıpratsa da asla vazgeçilmemesi gereken duygu. Müphem bekleyişler içerisin de geçen hayata tutunma yollarının belkide en güzel hali. Bazen koca bir tebessüm olur, bazen de büyük hayal kırıklığı. Boyun eğmek değil de bekleyişlere sığınarak yaşamaktır bazen. Umut korkudur, şüphedir, mutluluktur. Sadece fakirin ekmeği değil, zenginin de ekmeğidir. Velhasıl hepimizin ortak ihtiyacı olan duygu.
Güneş doğudan doğar batıdan batar. Neden doğuyor bu güneş ve neden batıyor? Güneşin her batışını doğuşu takip ediyor. Her batışını ise doğuşu.
insanlar çok çabuk yitiriyor umutlarını. Hemencecik havlu atıyorlar. Peki ya bunun sebebi ne? Bu cevap üzerinde günlerce aylarca hatta ve hatta yıllarca düşünmenin bir manası yok. Tek sebebi korkumuz. Arzularımızın önüne korkularımız geçiyor ve biz de buna izin veriyoruz. Hayatta bir şeyleri yapmaktan korkuyoruz, yapamamaktan korkuyoruz. ihtimaller üzerinde durmak bile ürkütüyor bizi. Canımız yanmasın diye insanlardan kaçıyoruz. Ya yapamazsam ya olmazsa diyerek hiçbir şey yapmıyoruz. Ama böyle davranarak sadece ve sadece hayatımızı kısıtlıyoruz, sınırlandırıyoruz. Hayata mesafeler koyup duvarlar örüyoruz. Hayırları göze alamadığımız için evet diyemiyoruz. Göze alamadıklarımızın bizim hayatımızdan neleri götürdüğünün farkında bile değiliz. Sözün özü korkarak yaşıyoruz ve hayatı seyrediyoruz.
Yeni güne bir şeyleri değiştirerek başlamak istiyorsak korkularımızdan kurtularak başlamalıyız. En çok korktuğumuz şeylerin denemeye değer olduğunu da unutmamalıyız. Güneş doğuyor ve batıyor; güneşin batmasıyla gün bitmiyor. Sadece dünyaya karanlık çöküyor. Fakat içimizdeki dünyaya değil. içimizdeki dünyayı her zaman aydınlık tutmak bizim elimizde. Dünyamızı aydınlık tutacak şey ise umudumuz.
impossible is nothing even the word itself says i'm possible. Umut umutsuzluktan doğar. Unutmamalı insanoğlu: imkânsızlığın içinde bir imkân umutsuzluğun içinde ise bir umut var.
umut aylar önce kaybetmeye başladığım kavuşunca dünyamın aydınlandiğini hissettiğim yüce duygu. umut insanın yüzüne bu kadar mi canlilik getirir, huzur getirir, istediğiniz şeyler olmuyor ama siz onların olmasını beklerken mutlu oluyorsunuz, sonunu bilmedigimiz şeyleri beklerken neden somurtalim ki.
