Ta spartaküsten bize miras kalan sevda uğrunadır
Dağların doruklarında tüketilen zaman
Dayamış omzuna silahını
Bilinmez ne düşünür
Kimbilir neresinde sevdanın
Sevişirken gözleri çoban yıldızıyla
Henüz namlusu soğumamış
Nöbetçi partizan
Mavi çocuksu gülüşlerini
Partizan romanlarını
Özgürlük türkülerini
Bizlere bırakıp gittin
Küsme bana mavi gülüşlüm
Umut yüklü baharım terkedip gitme
Sonra sabahı ve güneşi, şairi ve ozanı kıskanırım
Onlar ki dünya kurulalı terketmediler birbirlerini
iki gözüm, can yoldaşım
Duydum ki dağların doruklarında kızıl güller sofrasındasın
Oturmuşsun tarihin en güzel yerine
Asırların açlığını doyurmaktasın
Ne mutlu sana partizan
