karıncaların yerine göre insana umut vermesidir. gerçekten de vardır böyle birşey. hani bu karıncalar bazen küçücük bir ekmek parçasını 4-5 kişi taşırlar ya işte al sana umut verici bir olay.
bazen bir arkadaşınızla oturuyorsunuzdur arkadaşınız başlar sızlanmaya "yok başıma şu geldi de, vay a.k ben artık ne yapacam da" ve o sırada yerden tam 4 karınca geçer üstlerinde bir ekmek parçası. birbirlerine yardım ediyorlar. yorulan ters dönüyor geri kalkıp yardıma koşuyor.
işte o sırada bir arkadaşıma bir de bu hayvanlara baktım. ve derin bir "vay a.k!" dedim.
arkadaşıma gösterdiğimde onun da etkilendiğini gördüm.
işte böyledir. ha bir de şu hikaye var;
bir gün bir adam yaşadığı şeylerden dolayı intihar etmeye karar vermiş. ormanlık bir alana gitmiş ve ağaca ipi bağlamış. kendini asacakmış. tam asacakken götü yememiş ve "kendimi asmaya bile gücüm yetmiyor" demiş, oturmuş, başlamış ağlamaya. o sırada yerden yine birkaç karınca bir ekmeği taşımaya çalışmışlar. adam düşünmüş demiş ki "ulan şu hayvanlar bile gayret gösterip yaşamaya çalışıyorlar benim yaptığım işe bak." utanmış kendinden, vazgeçmiş ölmekten.
bu olaydan da anlıyoruz ki umudu sadece insanlarda aramak gerekmemektedir. eğer görmeyi biliyorsak birçok şey bizlere umut verebilir.
