Abartısız dört ay hergün sabahlara kadar konuştuk. Kanka demedik ya da öyle arkadaşça tabirlerimiz olmadı. Birbirimize ya şu kız/oğlan çok yakışıklı/güzel diye ayaklar yapmadık. Çok kavgadan sağ çıktık. Haftalarca vakit buldukça görüştük. Sonra ben sana hiç o yönde yaklaşmadım dedi lan. /capslock/ evime bile bıraktığı oldu ya da ara ara el ele geldiğimiz, elini boynuma koyduğu sarıldığı /capslock/ hatta birkere bir olayda ben senin sevgilinmiş gibi olayım falan muhabbeti yaptı. Ben salak bir kız olsam durup dururken hoşlanırım. Değilim salak işte. Bunlardan umutlandım. Kim umutlanmaz ya. Eve atıp sikme muhabbeti yapacak biri de değil. Keşke salak kafam söylemeden kesseydi arkadaşlığımızı.
