çevremdeki umursamaz ve ilgisiz kimi insanlar sağolsun alışmaya başladığım durum ama gene de sinir ediyor bazen insanı. mesela eskiden her sesi düzgün çıkaramadığım zamanlarda sorulan *senin senin niye böyle?* sorusuna *küçüklükteki hastalığımdan dolayı geç konuşmaya başladığım için* derdim ama çoğu hatırlamazdı aynı türden sıorunu olmuş olanlar dahi. *niye fazla ilgisiz ve unutkan insanlar var?* diye merak ediyorum hala.
insanlardan uzaklaşmayı tetikleyen durumdur. hoş, sonra suçlanan gine siz olursunuz iletişimsiz olan gine siz olursunuz. merak etmeyin bi sure sonra sizde umursamamaya basliyacaksiniz. biraz sabır.
Çok haklısınız valla ama bi de bu işin her gün umursanıp umursanmaktan bıkma evresi de var. Valla kendimden biliyorum. Yani mesela bi arkadaşımdan bahsediyor kütüğüne kadar araştırıyolar. 50 kere arıyorlar. Uyuyorum mesela uykumu açana kadar telefonla konuşuyolar.
Düşün bak 20 yaşına gelmişim her hafta babam şu gün niye gelmedin bugün niye aramadın diye hesap soruyo. Zorunda değilim ki. Büyümüş artık eşek kadar olmuşum. Sonra bütün aile tarafından sanki telefonla konuştuğum odaya dinleme cihazı koymuşlar gibi mesela 50 kere arayan babama "babacığım " cümlesini kullanmam akrabalarımın karşı komşuya gidip bunun hakkında bir saat gereksiz dedikodu yapılmasına neden oluyo. Abartmıyorum. Senaryoda değil. Keşke biraz umursanmasam acayip iyi gelecek valla.
Kişi veya kişiler tarafından ciddiye alınmama durumu.
Kötüdür, hele bir de değer verdiğiniz biri ise içler acısı bir durumdur.
ileri evresi yalnızlık hissidir.
yaşadığım durumdur. ailem her akşam yemeğinde bizimle hiç muhabbet etmiyorsun, bütün gün odandasın. biraz bizimle muhabbet derler. bir gün dedim cidden şu ailene vakit ayır ve gittim yanlarına oturdum. biri televizyon izliyordu biri telefona bakıyordu. anneme bir şeyler anlattım hı bile demedi. allah allah duymaması imkansız dedim. babama bir şeyler anlatmak için gülümseyerek laf attım sus televizyon izliyorum senin yüzünden kaçırdım dedi. sessizce odama gittim ve ağladım. bunun her gün olduğunu bir düşünsenize.
Umursamamayı gerektirir fakat nasıl yapılır bilinmez. Umursamamak istiyorum beni umursamayanı ama yapamıyorum. içime oturuyor. kalp atışlarım ritimsizleşiyor. hiçbirşey zevk vermiyor. kafanız hep ona gidiyor. size iki yüzlülük yapıyor, sizi takmıyor. siz onu düşündükçe bana niye hiç değer vermiyor dedikçe, onun sağ da solda paylaştığı fotoları falan görünce, mutluluğunu görünce kendinizi değersiz hissetmeye başlıyorsunuz. Olmuyor. bir türlü şu amk acısından kurtulunamıyor. yeter lan. bunaldım artık. takıntım var galiba. bir şekilde sorunluyum anasını satayım. nefret ediyorum bu insanlardan ama genede olmuyor. hep kafam orada. o insan nasıl benden daha değerli hissediyor kendini diyorum. sokarım böyle hayata diyesim var. delirtiyor sadece beni. bir kez karşısına geçip sövmek istiyorum, öfkemi sinirimi kusmak, sen kimsin lan beni böyle aşağılayabileceğini sanıyosun demek istiyorum. önümde önemli sınavlar var girip geçmem gereken ve bu saçmalıklardan odaklanamıyorum anasını satıyım.
ait olduğunuz kişi tarafından gerçekleştirildiğinde zamanla zevk almaya başlayacağınız durumdur. o özel ve güçlü kişinin yüceliği karşısında gayet normal olandır. haddinizi ve yerinizi bildiren eylemdir. umursanmamak bile mutlu etmeye başlar.
Psikolojide bir fare denek olarak kullanılmış ve hiç tepki verilmemiştir. fare her defasında kendisinin kovalanması için hareketlerde bulunmuş ama her defasında görmezden gelinmiş. fare oradakilerin üstüne çıkmış ama yine de tepkide bulunulmamış. fare sonunda patlayıp ölmüş.
hak ettiğinizde yaşatılandır. umursamayan kişiye göre değişik duygular hissettirir. umursanmamanızı umursatan bir kişi tarafından umursanmamak zevk verir.
