boş gözlerle bakmak hayata... donakalmak... ölümün soğuğu ve acımasızlığı gibi... hadi onu geri getir... hadi umudumu geri getir.. ünlemsiz cümleler kurmak, boşvermek her şeyi... hiçbir şey dilememek .. canının yanması... ağlayamamak... gülememek.... artık orada bir ruhun olmaması. hayattan kopmak... bitti bile diyememek.
karanlığa çekilmektir.
güzel şeylere olan inancın tükenmişse,
her köşe başında yalan yüzler bitiyorsa,
insana olan inancın kaybolmuştur.
umudunu yitirmek maskeni takıp gerçekliğini gizleyip,
yaşama karışmaktır. ya da bir köşede sessizce olanı biteni seyretmektir
anlamsız bakışlarla.
artık söylenen sözler güvensizlik duvarına çarpar.
umudunu yitirmek insanların gerçekliğini gözünde sıfırlamaktır.
eğer umudunu yitirdiysen artık bitmiş demektir, olan ve olacak. sadece saçma sapan düşüncelerinin olduğu bir an, gün yada hayat vardır önünde. artık bitmiştir.
hayallerinin yıkılmasıyla umudunu yitirir insan, hayalleri yarım kalır.
sonra hayallerden uzaklaşıp gerçeklere bağlanır ama Gerçekler de birer birer yokolurken kaybetmek en büyük korkusu olur, yağmur hâlâ tek huzuru...
