Gökkuşağının bütün renklerine sahip olurdu. Tıpkı üzüntü ve sevinç, tıpkı karamsarlık ve umut gibi hayatın tüm kontraslıklarını içerisinde barındırırdı.
umudun rengi yerine tonu olurdu kanımca. tam ortasında mikroskopla bile görünmeyecek kadar beyaz, geri kalanı vantablack'i bile kıskandıracak derecede siyah.
her seferinde, sanki son kezmiş gibi sarıldığınızda,gözlerinizi kapattığınızda oluşan parlaklık
evet sarılırken karanlık değil o parlaklık benim umuda kavuşturan.
