Şüphesiz en aciz bahanemiz. Mutluluk parolasıyla mum olduk alevlendik, ne aradığımıza ulaşıp yanmaya devam edebileceğiz. Ne de vazgeçip sönebileceğiz. Göz göre göre eriyoruz,eriyeceğiz. Ama ne yazık ki "yarın" umuduyla görmezden geleceğiz.(kişisel varsayım)
