alışkanlık yapınca bu meret umutlanmamayı isterim ama,
tersi oluyor hep. umudu kesecegimi bile bile, sevine sevine umutlanırım.
ne kadar umudu kesmişligim varsa o kadar fazla umutlanırım, yani farkettim de öyle yapıyorum,
hay böyle işi ben!..
işte o kötü, demeyin,
biraz uzaklaşınca basınıza geliverir.
uzaklaşmayın zaten. umutlanmazsınız da-mı?
sadece cıkan can için yapılması mübah hareket.
az duyulmuş fakat benim nice senelerdir bildiğim bir atasözümüzü, sayın sözlük yazarları ve kıymetli okurlarımızla paylaşmak benim için bir görevdir. * çıkmadık candan umut kesilmez.
