soykırım yapmamış bir milletin evladı olarak, karşılıklı öldürme olaylarını soykırım olarak önümüze sunanlara karşı, sağduyulu her türk'ün ermeni soykırımı konusunda savunma yapmak değil hesap sormak konumunda olduğunun bilincinde olarak, iç ve dış tüm baskılara rağmen sonuna kadar yaşaması gereken haklı bir onurdur.
kendini aydın sananlara karşı, düzmece bilgilerle tarihi olduğundan farklı gösterenlere karşı bağıra bağıra söylemekten ve bunu savunmaktan vazgeçmeyecek insanlar var bu ülkede. olmaya da devam edecek.
yapılan çağrılara red cevabı veren ermeniler bu onuru yaşamakta haklı olduğumuzu kanıtlıyor bizlere.
buyursun isteyen olmayan bir şey için özür dilesin.
bir tek "özür dilemek" kalmıştı anlamını yitirmeyen.
onu da kaybettirdi sözde aydınlar.
şimdi bu yitirdiğimiz değerlerin özrünü kim dileyecek?
iş onur duymaya gelince, bilmemkaç yüzyıllık osmanlı dair nice "türk" devleti ile guru duyup, sonra kan gövdeyi götürdüğünde, "türk" olan devletin ordusu içerdeki bir azınlığın ezilmesine yol açtığında, "e onlar da bize biz de onlara, kardeş kardeş kavga, eşit yani, o bana ben ona" demenin cıvıklığıdır.
ermenilerle türklerin ortaklaşa yönettiği bir devlet miydi osmanlı? devletin kontrolünü bir an olsun elden bırakmamış etnisite, imkan ve şerait açısından asla kıyaslanamayacak konumdaki diğer etnisiteyi ezince, nasıl olur da adil bir müsabaka varmış gibi konuşulur?
ha, bu arada...
şu meşhur (katıldığım) özür dileme hareketinin, bu başlıkta atıf yapılan "soykırım" tabiri ile alakası yok! uluslararası yalan de soykırıma, o senin tanımnlama biçimine dair bir şey, ama özürünü de dile, soykırım değil de tehcirse, katliamsa, faulse, her neyse yine de dile özürünü... sonra soykırıma yine yalan de, daha rahat bir vicdanla hem de...
demokrasinin kanatları altında vicdani masturbasyonlarını yapmak için tarihsel boyuttaki belgeler yerine karşılıklı iddalardan ibaret argümanların tek bir tarafını savunan ve karşı tarafların eline gelecekte bir çok koz vermekte beis görmeyen vatansever (!) aydıncıkların kolpalıklarını yüzlerine vurma durumudur.
ermeniler isyan çıkaracak, çeteleşip türk ahalisini topyekün öldürme girişiminde bulunacak, düşmanla işbirliği yapacak, türk ordusunu arkadan vurmaya kalkacak, bütün bunları üstüne osmanlı tedbir almaya kalkınca suçlu konumuna düşecek.
pardon ama ne yapacaktı? oturup seyre mi dalacaktı? 1915'te yürürlüğe bir kanun soktu. lakin bu bir "ermeni tehciri" değildir. ermeniler için çıkarılmış bir kanun değildi. içinde bulunalan durumun gereği olarak mecburi ve haklı bir uygulamadır. casusluk ve hainlik yapan herkes için uygulanmak üzere çıkarılmış bir kanundur.
ermeni isyanları tehcirden değil, tehcir ermeni isyanlarından gelmiştir.
türk kanları oluk oluk akarken, ermenistan hayali peşine düşerek rus ve fransızlarla işbirliği yapıp, yaşlı-genç çoluk-çocuk demeden vahşi biçimde öldürmüştür.
bütün bunları bilerek, bugün türklere yapılan soykırım suçlamasını kabullenmek bütün tarihe ihanettir.
tanım: özür dilememe cıvıklığına! haklı olarak sahip olduğunun bilincinde olmaktır.
atatürk bu onuru ilk yaşayanlardan biri olmuştur. hatta vahideddin ile almanyaya gittiği vakit bir alman valisinin evinde şu olay yaşanmıştır:
"alsas'ta bir gece valinin evine davet edildik. güzel, geniş bir salonda; vahideddin, vali ile bir masada oturuyor ve konuşuyor gibiydi. ben salondakileri inceleyerek geziniyordum. bir aralık vahideddin beni bulunduğu masaya davet etti. gittim. vali, vahideddin'e bir sual sormuş, vahideddin bazı cevaplar vermiş; fakat verdiği cevapları benim tarafımdan teyit ettirmeye lüzum görerek demiş ki:
- cephelerde bulunmuş, memleketi tanıyan bir kumandan yanımdadır, isterseniz onu da dinleyiniz!
veliahd'a bahsedilen meselenin ne olduğunu sordum:
- ermeniler!.. dedi.
alman valisi çok iyi niyet sahibi olduğundan; türklerin ermenilere karşı feci saldırılarda bulunduğundan, fakat ermenilerin bu tarzda hareketi hak etmediğinden bahsetmiş; misafiri olduğumuz dost ve müttefik almanya milletinin yüksek bir valisinin, müstakbel türkiye padişahı ile ciddiyetle bu konu üzerinde konuştuğunu anladığım zaman hayretle kaldım. naci paşa, vahideddin ağzından:
- bu kumandan temas ettiğiniz meseleyi iyi bilir, sizi aydınlatacak cevaplar verecektir, dedi.
valiye dedim ki:
- türkiye'nin veliahdı ile almanya'nın seçkin bir bölgesinde kıymetli olduğuna şüphe etmediğim bir valisinin bulabildiği konuşma zemini beni hayretlere düşürdü. evvela sizden şunu anlamak istiyorum: müttefikiniz olan ve bu ittifak uğruna maddi ve manevi tüm varlığını mahveden türkiye'ye karşı, tarihin bilmem hangi devrinde var olduğunu iddia eden ve bu varlığı diriltmek için dünyayı kandırmaya çalışan ermeniler lehine konuşmak fikri size nereden geliyor?
bize dair çok eksik bilgi sahibi olduğunu anladığım ve bütün fedakarlığımıza karşılık, hala türkiye topraklarında bir ermeni hakkı olabileceği düşüncesinde bulunan bu vali ile alaycı konuşmaktan kendimi alıkoyamamıştım. muhatabım derhal bütün söylediklerinin en nihayet duydukları olduğundan ve böyle bir davası bulunmadığından bahsederek beni tatmine kalkıştı. konuşmayı bitirmek için kendisine dedim ki:
- vali hazretleri! biz cepheler dolaşan bir heyetiz. buraya ermeni meselesi konuşmak için değil, fakat müttefikimiz olan ve kendisine itimat etmekte olduğumuz alman ordusunun gerçek durumunu anlamaya geldik, onu anladık; yeteri kadar anlamış bir vaziyette memleketimize dönüyoruz."
utanç vesikalarını (bkz: #4371152) ortaya koydurtmaktadır:
"müttefikiniz olan ve bu ittifak uğruna maddi ve manevi tüm varlığını mahveden türkiye'ye karşı, tarihin bilmem hangi devrinde var olduğunu iddia eden ve bu varlığı diriltmek için dünyayı kandırmaya çalışan ermeniler lehine konuşmak fikri size nereden geliyor?"
yani avrupalılara ta ne zamandan beri demekteymişiz ki, "ermeni yoktur, olmamıştır"... sonra da, "varolmayan bu ermenilerin lehine neden konuşuyorsunuz? müttefikiniz olan biziz, onlar değil!"
