uzaktan işin renginin tam görülmediği ve çalışanın dertten derde gark ettiği bir çalışma şekli. *
soran herkese çalıştığın yeri ve ne üzerine ne iş yaptığını felan anlattığında süpperr! efektini duymak mümkündür genelde. ama türkiyenin durumu ortada, geneli küçük çapta şirketler, ve dahası aile şirketi olarak tabir edilmekte. hele hele dış ticaretine bakıyorsunuz çalıştığınız şirketin, hepten sakattır durum; direk patronla muhatapsındır, güzel tarafları elbet var, olmasa zaten çalışılmaz; ancak boğuyor insanı bu durum kardeşim, adamla dip dibe olunca kanka muhabbetine doğru ilerliyor muhabbetin seyri.
her şeyden evvel patrondan arkadaş olmaz abi, çünkü iki gün sonra bir şikayetini adam gibi rahatça söyleyemezsin, kırmaktan korkar hale gelirsin, ha deyince çekip gidemezsin...
akşama kadar birleşmiş milletler gibi olan ofiste ingilizce konuşmaktan kusası gelir artık insanın, binevi çevirmen, binevi dış ticaret müdürü, binevi refakatçi, binevi gammaz olur çıkarsın. sorunda zaten budur, ofis denen ortamı hiç mi hiç sevmeyen biri olarak üstüne 50 tane işin müdürü olmak! pekte heves edilecek bir şey değil.
heves edenlere ithafen...
not: müdürsün, ama altında üstünde insan yok, ona göre. *
