ulusalcılığın en büyük handikapıdır. meydanlarda barım barım ulusalcılık naraları atanlar esasında millî değildirler. yani millî kültürümüzü benimsememişlerdir, osmanlı'dan, abdülhamit'ten, yavuz sultan selim'den pek hoşlanmazlar. hep batı medeniyetini referans alırlar, "aydınlanmacı ve çağdaş"tırlar, dinden -bi ihtimal- "ortaçağ karanlığı" şeklinde bahsederler.
seksle ilgili başlıklara dikkat eden yazarlarımızın ilgi göstereceleri bir iddiadır. peki (bkz: milli) nedir? padişah nasıl milli değer olur? hem ulusal olunup milli nasıl olunmuyor?
"handikap" diyenlerin "handikap"ıdır bu asıl. ulusalcılar gayet de osmanlı ile gurur duyarlar. onların itirazı osmanlı yı çöküşe götüren son dönem saçmalıklarıdır. ha bir de millileşme dersi verip de "handikap" diyenlere pek iyi gözle bakmazlar.
ulusalcılara yönerlik bambaşka bir yanlış önermedir.
ulusalcı olmanın en büyük önemi; milli değerlere sahip çıkmaktır.
ulusalcıların rahatsızlık duyduğu bir konu varsa; o da 10bin yıllık türk tarihinin 600 yıllık bir imparatorluğa heder edilmesidir. tarihi boyunca sayısız imparatorluklar yönetmiş bir milletin torunlarının, kendi atalarını hakir görmesi düşünülemez.
aynı şekilde; analarının, babalarının, dedelerinin inançlarını, atalarının 1000 yıldır korudukları dini de hakir görmeleri de düşünülemez. islamiyetin karalandığı ortamlarda en aktif şekilde islamiyeti savunanlar her daim ulusalcılardır.
önemli not: enternasyonalist dezenformasyonlarında denir ki; ulusalcılığın kökü ittihat ve terakkiye dayanmaktadır, yanlış ve yalan bilgidir. ulusalcılığın kökü atatürk'ün kurduğu vatan partisine dayanır. batıcılık, mandacılık; her daim ulusalcılığın ve ulus toplum düşüncesinin mücadele ettiği bir kavramdır. propaganda maksatlı güçler batıcılığı ulusalcılığa zerketmeye çalışmaktadır; yalandır, yanlıştır.
