akredite olmuş bir hastane ama faydası ne bilinmez. personeli de asistanıda hastası da memnun değildir zira bu durumdan. ne yazıkki bu akreditasyon işlerine o kadar çok para harcanmıştır ki artık hastane ücra bir şehrin ücra bir köyünün sağlık ocağına dönmüştür. acilinde çoğu ilaç yoktur, elinizi yıkamak istediğinizde hiçbir yerde sabun bulamazsınız, hastaya müdahale etmek için önce kendi cebinizde taşıdığınız eldivenleri giymek zorundasınızdır çünkü personelin sağlığı önemli değildir hastanenin hiçbir yerinde lateks eldiven yoktur kendiniz temin etmek zorundasınızdır, onca çalışmaya rağmen yemeğinizi kendiniz alıp karnınızı nasıl doyuracağınız düşünmelisiniz. Allah hasta olarak düşürmesin.
gittiğinizde sekreterlerden şu gibi sözler duymanız gayet normaldir:
-doktorumuzun özel hastası olmak ister misiniz?
şimdi bu sözü işiten insan ne yapabilir ki? ne demek bu, ne anlama geliyor? burası özel bir hastane mi yoksa kamu kurumu mu? doktorların özel hastası olunca daha mı çok ilgileniyorlar, daha mı kolay şifa buluyor insanlar?
türkiyenin en iyi nöroşirürji kliniğine (beyin cerrahi) ev sahipliği yapar.aynı zamanda bu klinik avrupa birliği'nin tarafından örnek klinik seçilmiştir.
çocukluğumun bir kısmının geçtiği ve daha önce daha büyük bir hastane görmediğim için hayran olduğum ama daha sonra bende hoş anılar bırakmayan hastane. KBB polikliniğinde bir sekreter vardı hala durur mu bilmem. zira çocuk aklımı başımdan alan ilk kadındır. ismi de mehtap mıydı neydi? uludag üniversitesi hastanesi bende KBB dir. başka yerini bilmem.
okulun bütün gelirlerinin akıtıldığı fakültenin hastanesi..
bir zeki insanda umarım tıp fakültesinin ve hastanesinin kullandığı bütün alet ve makinaların mühendislik ürünü olduğunu anlar ve hastanenin yaşaması için mühendisliğin de yaşaması gerektiği görür.
