arkadaşımın komada olan bir tanıdığı için aşırı doz kullandığı ilacın yapısını ve ticari ismini doktorlara vererek hayata dönmesini sağlamada pay sahibi olmak.
üniversiteden yüksek onur öğrencisi olarak mezun olmak, fakat tek başına mezun olmak, aileden kimsenin mezuniyete gelmemesi. ilk ve son başarı gibime geliyor benim, hayırlısı yine.
edit: bir zamanlar da tv programına katılmıştım f-16 uçurmayı oturduğu yerden öğrenen birisi olarak, o var bir de. 17 yaşında iken.
Sadece bilgisayarda şarj etme kablosu olan mp4 ü bir kaç kabloyu birleştirip mp4 e takınca prizde de şarj edebilecek duruma gelmişti.
Hala kullanıyorum bu yöntemi. Misal daha bu sabah hızlıca şarj etmek için bu yolu kullandım.
Çok gururlanmıştım.
not: bunu 13-14 yaşımda yaptım.
bugün olduğu kişi haline gelmek. her ne kadar bazı aksaklıklar olsa da etraftaki medeniyetten, ahlaktan nasibini almamışları görünce insan şükrediyor. iyice omelaslılara dönmüşüm arkadaş.
