kimseyi anlayamıyorum. kendi dünyamda, kendi kurallarım var. yazılı olmayan kurallar bana göre değil. erkek şöyle olmalı, şunu yapmalı, şunu yapmamalı, kız böyle olmalı, bunu yapmamalı falan gibi şeyler bana göre değil. herkes özgürdür. bi de insanların güldüğü şeyler bana bazen saçma geliyor. ve kendimi izmirde doğmuş, ingilterede yaşayan biri olarak hissediyorum. artık ne bozuklukları varsa bilmiyorum. ayrıca bir arkadaşın değindiği gibi dogmalarım yok ve sürü psikolojisinden nefret ederim.
birçoğu asch deneyi deneklerini andırmakta avamca olarak da sürü psikolojisine uymaktadırlar.birinin yerdiği başlığı ya da bir giriyi cümbür cemaat yermeye başlamakta, birinin göğe çıkardığını da aynı şekilde övmekteler.ayrıca hazımsızlık sıkıntıları var kişilerin düşüncelerine saygı duymaktan çok uzaklar,çocuklarına inmek gerek bakalım ne gibi travmalar yaşamışlar da bu kadar katlanılamaz görüyorlar başka fikirleri.ama şimdi allah var ötekileştirme becerileri çok yüksek bu da bi yetenek olsa gerek.*
sevdiklerine karşı; sabırlı, anlayışlı, fedakar, yerine göre hırslı, azimli, çalışkan, yeniliklere açık. kötü özelliklerim de var tabi ki ama söylemeyeceğim.
twitter fenomenlerini sevmeyen, serdar ortaç gibi bir adamın olmasına çoğu zaman baya baya var lan böyle biri tepkisi veren, demet akalın için üzülen, pozitif insanlara kıl olan, 44 ortalaması olup 45 yapmayan öğretmenlere anlayış gösterdiğinde büyüdüğüne inanan, sevimsiz biri oluyorum. evet bu benim.
çoğunlukla eleştirel. eleştirileri yüzünden dışlanan, iç sesiyle çatışma içinde olan, genelde antipatik, değişken kişilikli, nevrotik, merhamet ve acıma duygusu eksik özelliklerdir.
