uzun zamandır okur idim, bundan önce uçurulmuş bir hesabımıda sayarsak yaklaşık olarak 2-3 senedir uludağ sözlükte aktif bir şekilde okur-yazar kombinasyonu içinde bulunmaktayım. bu süre zarfı içerisinde beni üzen olayların başında bağzı başlıklar altında islami savunan yazar arkadaşlarım dikkatimi çekti. herkes inancını savunabilir bu en doğal hakkımızdır ve herkesin sonuna kadar savunmasını istediğimiz bir şeydir. ancak bu yazarların hepsinin başına aynı olay gelmektedir. adama direk yobaz yakıştırması yapılmaktadır. müslüman adam kemalist olamaz, yada kemalistler ateisttir gibi durumlar ortaya çıkmaktadır. ben bir kemalist ve cumhuriyet için canını vermeye hazır olan kişi olarak aynı zamanda dinime bağlı bir müslümanım. hem laik hem müslüman olunmaz diyen bir başbakanın başında bulunduğu bir ülkede, siyasetin magazin programlarını aratmıyacak polemikler ile yürütüldüğü bir ülkede vatandaşım ve bundan rahatsızlık duyuyorum. bu ucuz politikalardan doğan bir çatışma bugün bizlere kutuplaşmayı önerdi.
sözlük muhabetti 1970 yıllarında olsaydı ozamanda aynı gereksiz başlıklar sağcılar ve solcular arasında açılıcaktı, yani ozamanda bir kutuplaşma vardı ve sonunda kaybeden türkiye oldu. bugünkü kutuplaşma ne yazıkki çok daha seviyesiz ve tehlikeli, sırf kemalist oldugu için insanlara ateist diye yaklaşılıyor ya da sırf müslüman olduğunu dile getirdiği için insanlara yobaz deniyor.
uzun lafın kısası bırakın bu gereksiz sohbetleri. bütün yazar arkadaşlara önerim birlik olun, birlikten güç doğar. aramızda bizi bölmek isteyen bir takım kişiler var ve amaçlarına ulaşıyorlar çünkü sol köşedeki konu başlıkları bizi ne kadar güzel bir şekilde böldüklerini gösteriyor. bu şerefsizlere pirim vermeyin. müslümanlık sevgi ve kardeşlik dinidir. en iyi dostluklarınızı ve dinizimin unutulmuş en önemli öğretilerinden birisi, gelecekteki gerçek dostlarınız, bugünkü düşanlarınızdır. yani bugün birisi size herhangi bir şekilde kötülük ile yaklaşırsa ondan sevginizi esirgemeyin, çünkü sevginin kıramıycağı düşmanlık yoktur.
gerçekten hiç birşeye inanmayan, ne ateşe ne cenette inanmayan arkadaşlarımda olacaktır bu yazıyı okuyan, onlardanda tek ricam insanları ayırmamanızdır, kim neye inanırsa insansın ne yaparsa yapsın hepimiz insanız hiç birimizin diğerinden farkı yok. sizlerde bu kutuplaşmaya bu bölünmeye izin vermeyin. birlikten güç doğar ve ülkede ne yazıkki güç diye bir şey kalmadı. bu sözlerimi küçümseyenlerde çıkar belki, bu arkadaşlara ne kadar bölünmüş bir toplumda yaşadığımızı hatırlatmak istiyorum tekrar. aynı şey kürt kardeşlerim içinde geçerlidir, bizi bize düşman ettiler. bu oyunu bozmanın anahtarı sizsiniz. umarım bu anahtar ile açılamıyacak kapının olmadığının farkındalığına kavuşursunuz.
