uludağ sözlük bünyesi içinde faaliyet gösteren, düşüncesine, beyninin içindeki fırtınalara ve fokur fokur kaynayan zekasına yenik düştüğü için kendini, kendi kendine konuşmaktan alamayan, kimilerine göre deli, kimilerine göre üstün zekalı yazarların kulübüdür.
bir anımı anlatarak kulübün manifestosuna ek yapmak istiyorum;
üniv yıllarında yine odama kapanmış farkında olmadan kedi kendime konuşuyormuşum. odanın kapısını vurmadan açan arkadaşıma da bu esnada yakalandım. "naapıyorsun lan" diye sordu; bir an kendime gelip gardrobun üstünü göstererek "cin ahmet ile konuşuyorum" dedim. tanıştırayım, "cin ahmet, osman; osman, cin ahmet" diye ekledim. ilgili kişi, önce gardrobun üstüne boş gözlerle, sonra da bana korkuyla baktı, kapıyı kapattı ve gitti. sonradan anlattı; üç gün uyuyamamış, gece gelir keserim diye*.
daha evin bebesiyken kardeşimle aynı odayı paylaşırdık. yataklarımız ranza şeklindeydi ve ben de büyük olduğumdan mütevelllit tabi ki ranzanın üst katında yatardım. bir gün erken kalkmış, tuvalet seansını gerçekleştirdikten sonra tekrar yatağıma çıkıp yeniden uyumak amacıyla uzanmaya uzanmıştım. bir ara farkında olmadan kendi kendime konuşmaya başlamışım yine. farkında değilim; kardeşim uyanmış, ayağa kalkıp ranza korumasının arasından beni dikizlemeye başlamış;
bugün sabah yataktan kalktıktan sonra yine başladım kendi kendime konuşmaya.
-Hava nasıl bi bakayım.
-güzel gibi ya tişör mü giysem gömlek filan üstüne.
-ulan bursa burası belli olmaz 2 saate hava bozar.
-gideyim güzel bi kazak çekeyim üstüme yelekte giyeyim, olmadı çıkartırım yeleği.
ben de üye olmak isterim çünkü gece 1.5, 4 arası kendi kendime konuşmuştum bir gün ama öyle böyle değil, sanki karşımda o vardı, herşeyi söyledim ama duymadı işte duymadı, bütün yalnızlığımı ona söyledim ona ihtiyacım olduğunu söyledim duymadı, kıskançlığımı söyledim duymadı, yine kendi kendi konuşuyorum ama olsun o gün memlekete gidiyordum, bir kız bir erkek vardı ben sandım kız yolcu erkek kalıcı ama erkek gidiyormuş neyse kız ağlicaktı nerdeyse lan sevgilin sonsuza kadar gitmiyor ki sonuçta kız o kadar çok sarıldı ki erkeğe o kadar çok sarıldı ki ayrılamadılar be bir baktım benim yanımda kimse yok işte o gün çok hüzünlendim ve eksiğimi gerçekten gördüm işte bana da bu lazımdı yolcu olurken sanki bir daha görüşemicekmişiz gibi beni uğurlayan biri lazımdı ve ben yol yorgunu halimle o gece 2.5 saat ona aşkımı itiraf ettim konuştum gözlerim yaşardı, o gün kendi kendime konuşurken de şimdi bunları yazarken de bir de ne oluyor hakkaten bana son zamanlar da çok fazla gözlerim yaşarmaya başladı ama bıktım artık bıktıııııııııııııııım, yalnızlıktan bıktım artık sağıma yada soluma baktığımda olmayan kişi için bıktım artık, yine kendi kendime konuştum, benim yalnızlıktan kendi kendime konuşmam normal de sizin ki? siz de benim kadar yalnızmısınız bu hayatta? şimdi tekrar düşündüm de ben gerçekten çok acınası bir haldeyim, benim doğru düzgün arkadaşım bile yok lan, ailem okuldan dolayı yanımda değil, arkadaş yok sevgili yok benim tek varlığım bilgisayırım ve internet lan, şebnem ferah can kırıkları ilk sözleri, bu kalabalığın içinde yapayalnız olmaktansa dünyanın bir ucunda tek başımayım, işte bunu tercih ediyorum.
