uludağ sözlük yazarlarının omuzlarına abanan, vicdanlarını kanırtan ve herdaim amansız bir ıstırab kaynağı olup'ta var ise öbür alemde ayaklarında birer pranga gibi takılı kalıp cennetin çeşitli meyve, nebatat ve imkanlarından nasipsiz kalmalarına neden olan günahlarını, tanrının huzurundaymışçasına dürüst ve doğru bir şekilde anlatarak arındıkları, analarından doğdukları ilk günkü gibi günahsız ve masum sıfatına kavuştukları kabindir.
beşinci sınıftaydık ve bir yerli malı haftası kutlamasının ertesi, öğretmen masasının hemen yanındaki pencerenin önünde duran, her gün su verip ellerimizle büyüttüğümüz çiçeğin ölü bedenin, onca sorgulamaya ve "kim yaptıysa söylesin bak en çok yalan söylemenize kızıyorum" tümcelerine rağmen ortaya çıkmayan katili bendim.
aple elması gibi ucundan bir ısırık kopardığım elmayı arkadaşıma atarken çiçeğe gitmişti, böyle olmasını istememiştim.
5 yasimdayken 5. Kattan bir kediyi asagi attim Allah'ım. O direndi, apartman boslugundaydik, tek de degildim kimse beni durdurmadi. Zorla bir sopayla ittim o kediyi. Ne kadar karsi koymaya calissa da sonunda ayaklari yerden kesilmisti. Dort ayak ustune dusup kosarak kacti. Senden razi olsun ki basina kotu bir sey gelmedi. Bu cocukken isledigim buyuk gunah icin lutfen beni affet. Yasim oldu 19 ama hala gelir aklima bu yaptigim berbat sey. Vicdanim rahat etmiyor. Nasil boyle bir kotuluk yapabildim ben... Sen bagislayansin, merhametlisin. Affet beni ya rabbim.
Ortaokuldayken arkadasimin oturacagi siraya uhu dokmustum. Kalktiginda tam ortasinda yilan derisi gibi kuru ama islak bir sekilde duruyordu. Ahaha bak hatirlyinca yine gulesim geldi. Kimin yaptigini bir turlu bulamamisti ve yeni pantalon almak zorunda kaldi. Affet beni Allah'im...
