gittiğim her yerde, tanıştığım her yeni insanda istemsizce seni arıyorum bunu altı ay sonra ancak bugun fark ettim. Seni sevmiyorum artık karşılaşmıyoruz da zaten karşılaştığımızda da tanıdık siması olan bir yabancıdan başka hiçbir şey hissetmiyorum. Nasıl oluyor bilmiyorum ama ben yine günün sonunda seninle ilk tanışmamızı başka biriyle yaşama umudu taşıyorum halbuki hikayenin sonunu biliyorum uzak durmam gerekiyor ama yapamıyorum içten içe arıyorum insanlarda senin bana ilk bakışını, ilk konuşmanı, jestlerini, güler yüzünü, beni kapkaranlık bi yolun ortasında bir başıma terk edip gitmeden önceki halini başka bir insanda arıyorum resmen. Bazen seni hatırlatan insanlarla denk geliyorum elim ayağıma dolanıyor heyecandan aynı ilk zamanlarımızda olduğu gibi bazen de farklı bir versiyonun hiç çıkmıyor karşıma canım sıkık dönüyorum o gün eve. Bu duygular, hisler, düşünceler yanlış biliyorum engel olamıyorum ama geçici olduğunu da biliyorum. Çok yoruyor bu beklenti beni sadece umarım bir an önce son bulur.
Yine bana yol göründü... Gitmek zor. geride bırakmak, özlemek, özlenmek, düzen kurmak, tanışmak, alışmak, anlamak, anlaşılmak, sevmek, sevilmek hepsi zor ve emek isteyen, meşakkatli şeyler. Hayat zor, hepimiz için tabii. Güçsüz olmaya yer yok. Zaten güçsüzlüğü, pes etmeyi hiç sevmem. Genelde insanlara destek olan, kol kanat geren, moral veren taraf ben olurum ama bazen buna benim de ihtiyacım olduğunu hissediyorum. Bana destek olacak insanlar var tabiki ama onlara stresli olduğumu belli edip onları da üzmek istemiyorum. Beni kimsenin tanımadığı, hatta kimsenin görmediği (malum çaylağım hala) bu sözlüğe yazmak tek çıkar yol gibi geliyor. Umarım bu yeni sayfalar hepimiz için hayırlı olur.
5 6 aydır insanlarla sadece kafam güzel olduğunda muhatap olmuyorum. inanın 5 6 aydır kafam inanılmaz rahat. Ben artık boş kafayla kimseyi çekemiyorum..
Sözde sigara ve alkolü bırakmıştım. Aslına bakacak olursan iyi de ilerleme kaydettim. 6 ay gibi bir süre. Geçenlerde bir kopuş yaşadım; belki hayattan belki kendimden, bilmiyorum. Sonuç olarak şu an bir buyuk vodka bitti 3 paket sigara. Ben beni s.kiyim.
uludağ sözlüğe girdiğimde; sanki şehir merkezinde çevresi apartmanlarla çevrili sıkışık bir binanın bodrum katındaki 1+1 dairenin toprakla bitişik dar odasındaki boyası eskimiş duvarının tepesindeki küçücük pencereyi kapatan koyu renk perdenin kenarından sızan zayıf ışıkla ortalığı görmeye çalışıyormuşum gibi hissediyorum.
Benden zeki bir insan gördüğümde hemen mala bağlıyorum. Bir de egolu falansa iyice modum düşüyor. Ama sürekli beni onaylayan kişiler olunca da Einstein gibiyim. Çok acayip bir psikoloji.
Akşam üzeri bir avuç çekirdek yemiştim. Az önce uyuyakaldığım koltuktan aşırı derece susayarak uyandım. Bir anda 1 litre su içtim ve yatağıma geçtim ama hala içim yanıyor.
Bu da böyle gereksiz bir itiraftı, iyi geceler eheh.
Sevdiğim bir insandan sıkılınca kendimi suçlu gibi hissediyorum.
Bugün hasta yatağımdan kalkıp yanına gittim, fakat o an isteyeceğim en son şeyin orada olmak olduğunu fark ettim. Bu duygudan da sıyrılmaya çalıştım dakikalarca... olmadı.
