evet gerçekten de ateist yazarların ıslah olmaz çabaları sonuç verdi ve nihayet bir uludağsözlük okuru ateizme meyletti. az evvel kendisiyle konuştum: "vallah çok haklılarmış abi, okudum, çok mantıklı geldi ve ben de artık yatsı namazından sonra dine imana küfretmeye başladım, oh, miss" dedi.
aslında ben de ulusözlük ateistlerine karşı önyargılıyım. ilk önce kendilerinin samimiyetlerine emin olmam lazım. o yüzden kuran'a el basıp yemin ederlerse onlara inanabilirim. şartım bu; yemin billah edecekler.
ya o değil de her insan bazı nesnelere kutsiyet yüklüyor. bazıları bunu ebeveynlerine, annesine belki özel olarak yüklüyor bazıları ise bir yaratıcıya yüklüyor. yapıyor bunu dostum, inkar edemezsin. yani hiç yapmasa sevgilisini kutsuyor, terk edilince aşkından kendini sikiyor. yalan mı? yalansa yalan de!
diyelim ki ben de adını andığım bu kutsiyeti yaratıcıya yükleyenlerden biriyim. sen, ateist kardeşim sense anneni çok seviyorsun. ikimizi de serbest bıraksınlar. şimdi ben senin annene "ananı sikiyim, sek orospunun evladı, yavşağın döllediği, saygısız piç" gibi küfürlerle sataşsam kendini nasıl hissedersin?
hani empati kurman açısından veriyorum bu örneği. gene ateizm argümanlarını kullanarak bir şeyler iddia et, bir şeyleri kanıtlamaya çalış, bir şeyleri savun, ona bi şey demiyorum. zaten kaale de alınmıyorsun çokça. beni ilgilendirmez tabi, istediğim tek şey birazcık empati. kapito?
