saat 6.20 ben ve uykulu gözlerim senin o durgunluğunu seyrediyoruz; saflığını, naifliğini.. nedir seni bu kadar çekici yapan özellik?! biliyorum kızgınsın bana; daha sana bahanelerimi bile sıralamamıştım oysa ki.. belki beni dinleseydin beni affedip tekrar sevebilirdin..
saat 21. 55 ve ben yine karanlığa hakimim, naifliği koruyorum ve sevgimle mutluyum.. sana olan sevgim ne kadar ayakta kalmaktan yorulsa da, ayakta kalıyor işte; seviyorum belki de ama aşık olmadım veya bilmiyorum..
yedinci nesil yazar ların antrenman yeri olabilir pekala. *
''ama ben bu simayı tanıyorum, karanlıkta bir silüet olsa da tanıdım o zarif duruşu'' diye içinden geçirdi. şehrin ortasında, karanlıkta ve yapayalnız yakalamıştı onu. bu serüven daha nerelere gidcekti?
saat 22. 38 ve ben sessizliğimle geceye haykırıyorum; ama sana, sana söyleyemiyorum sevgimin büyüklüğünü.. sevgimin saflığını.. keşke duysan kalbimin kuytu köşesine saklanmış sana haykıran sadece sana haykıran sesini.. ! beni affet olur mu?!
