zamanın yarım buçuğunda, amsterdamacana geleceğinemalagelsin adında küçük bir köylü kızı varmış. liseye yeni başlamış bu küçük kız ömrü boyunca hiç kola içmemiş. hep kolanın tadını merak eder, arkadaşlarına hep kolayı sorarmış. amma velakin o yıllarda kola icat edilmediğinden, kimse onun ne dediğini anlayamazmış. iş bu sebeple amsterdamacana'yı köylü halkı deli zannedermiş.
güneşin doğudan doğduğu sıradan günlerden birinde, en yakın arkadaşı dipsi'yle kasabadaki bim'e gitmişler. dipsi, yeşil benizli, zenciden bozma garip bir yaratıkmış. gün boyu kardeşleriyle, dağdan dağa zıplar, tavşanlarla taşak geçermiş. iş bu sebeple dipsi'yi köylü halkı deli zannedermiş.
amsterdamacana ve dipsi bim'e vardıklarında, bim'in kapısının otomatik olduğunu farketmişler. kapının önüne geçtiklerinde kapı kendiliğinden açılıyor, bir adım geri geldiklerinde kapanıyormuş. bu onları ilk önce çok korkutsada, sonralarda eğlendirmeye başlamış. içeri girip kasanın yanına gittiklerinde le çokelet adında bir çikolata görmüşler. o yıllarda çikolata da keşfedilmediğinden almaktan vazgeçmiş, kampanya'ya girmiş playstationı karttan çektirmeye niyetlenmişler. işte tam o sırada amsterdamacana bi şey farketmiş. playstationın, elektrik keşfedilmediğinden televizyona bağlanmayacağı, geceleri odanın karanlık oluşundan oynayamayacağı aklına gelmiş. hemen raflara geri dönüp, bu sorunu ortadan kaldırmak için, mum almış.
tam parasını ödemek üzereyken mumların fiyatının çok pahalı olduğunu görmüş ve kasiyere; "bu mumlar neden bu kadar pahalı? ateşi dayım buldu benim." demiş. kasiyer de; "senden daha fazla para kazanabilmek içiiin." diye cevaplamış. amsterdam da durur mu hemen; "e ben karttan çekcem parayı bankadan alcanızki." demiş. kasiyer de; "bizim post makinemiz çalışmıyorkii" demiş. işte o sırada durumdan kıllanan dipsi, böyle aşkın ızdırabını tinkiwinki diyerekten, ışın kılıcını çıkarmış..
valla masalın başlangıcını okumadım. bu sefer çok uzun sallamış objebi. ama okuyup yazarsam bir ululuğu kalmazkine zaten ey azizeler. o yüzden ortadan dalarak sallamalarıma başlıyorum. bildiğimiz, öklerin başı amuanın kutsalı babayta başkanın hayatını yeni nesillere aktarmak için hayatından esinlenerek la fontenin yazdığı çocuk masalıdır ulu masal...
babayta başkanın maceralarına, hüzünlerine, sevinçlerine, hayata dair büyük serzenişine yer vermektedir...
en vurucu cümleleri ise ormanda rastladığı(ormandaydı karettalar o zaman) karetta karetta cinsi kaplumbağalarla arasında geçen diyalogdandır...
adeta hayat dersi vermektedir bizlere.
kk:iiiğ iiğ iğ ıııı ı ı(yavru karettaların kendi aralarında oynarken çıkardığı mutluluk sesleri) *
babayta başkan:inle karetta! inle! bu anlamsız sesler gün gelecek özgürlüğün marşı olacak! *
karettalarda o günden sonra küçüldü zaten...
dipsi'nin ışın kılıcını çıkarmasıyla birlikte amsterdamacana'nın aklına dahiyane bir fikir gelmiş. hemen ellerindeki mumları raflara geri koyarak, dipsi'nin koluna girdiği gibi bim'den çıkmışlar. soluğu rayden'in yanında almışlar. abi "bunu yapsan yapsan sen yaparsın" diyerek tüm evin elektrik ihtiyacını ışın kılıcından karşılayacak bir sistem istemişler. rayden oturduğu yerden doğrularak "let me tell you something" demiş. amsterdamacana ve dipsy heyecanlanarak "go on" demişler. rayden sözlerine şöyle devam etmiş: "ışın kılıcı is really good team. really attack team. we dont want to see our back. we want to look our front... -- BUT (caps açık burda) --- evertying is something happened..."
rayden sözlerini bitirdiğinde amsterdamacana ve dipsy şaşkınlıklarının vermiş olduğu şokla hemen oracıkta bi şarkı yazmışlar...
bundan sonra masalı devam ettirmek isteyen "ben yazıyorum" diye entri girsin ve sonra editleyerek istediği kadar uzun yazsın. ki böylece entriyi gören diğer yazarlar sıranın başkasında olduğunu anlayabilirler.) ayrıca bir sonraki yazar da ben yazıyorum diyerek entry sırasını parselleyebilir. kendinden önceki yazar editini tamamladığı anda, kendisi de kendi sallamalarına bu satırlarda hayat verebilir. esen kalın.
