geçmişi aslen çok daha eskilere dayanan taraftar oluşumudur.Zira kurucuları sabahlama döneminin azınlıkta olan Galatasaray tarafında bulunan, sarı-kırmızı rengin onuru için çarpışan kimselerdir.
Ancak zaman içinde Galatasaray tribünleri açık bir dejenarasyona uğramışlardır.Çoğu zat bilmezler ki istanbul topraklarında tribünlerde toplu tezahurat ve yeni beste yapma kültürünü ilk başlatan Galatasaray tribünlerdir.Ancak ardı ardına gelen başarılı seneler Galatasaray tribünlerini yormuştur.14 senelik çileyi çeken taraftar profilinin yerine başarıya doymuş ve yorgun, aç olmayan yeni bir profil çoğunluk vuku bulmuştur.işte tam bu anda galatasaray tribünlerine yeni bir sinerji gerekmiş, bu sinerjinin oluşturduğu güce ultraslan ismi verilmiştir.
Amma velakin ultraslan oluşumu da maalesef zaman içinde büyük çalkantılı dönemler geçirmiştir, ve daha açık olmak gerekirse ultraslan oluşumu da dejenerasyona uğramış, bazı durumlarda yeterince gücünü ortaya koyamamıştır.Ancak bu durumun asıl sorumluları kendini ultraslan olarak gören galatasaray taraftarları kadar kendini ultraslan oluşumundan uzak tutan, hatta tribünsel her türlü aktiviteden kendini uzak tutan galatasaraylı taraftarlardır..Evet Galatasaray tribünü gerçekten zor bir tribündür, ancak ultraslan kimseden çekmediğini kendi kitlesinden çekmiştir.Galatasaray tribünlerinin en büyük sorunu bu işlevsiz ancak her türlü yıkıcı eleştiriyi türlü platformlarda yapan, misal olarak bir pankart boyanacağı zaman maddi bir destek bir tarafa "-gel kardeşim madem bu kadar eleştiriyorsun elini taşın altına koy" denildiğinde o güne özel bazı sağlık sorunları yaşayan, her türlü koreografi ve görsel şovu ancak stad içinde ifşa edilirken haberdar olabilen, elini eteğini hiç bu işlere bulandırmayan tipteki taraftarlarımız kendilerine gelmedikçe, bu tribün bu galatasaray bizim demedikçe hiç bir şeyi değiştiremeyeceklerini bilmelidirler.
sözün özü; meşalenin dumanını yutmadan, deplasman otobüsünde kıçına koltuğun demirleri batmadan her türlü çirkin iftirayı ultraslana yakıştıran, maç sırasında doğru düzgün tezahuratlara dahi katılmadan kendini tribün üstadı sayan ve bu duruma karşı doğal olarak bir tepki alınca çeşitli internet sitelerinde "-aaa tribünde anamıza küfrettiler bağırasımız kaçtı" tarzı şebelek cümleler kuran pasif ve yıkıcı amaçlı eleştiriler yapan taraftarlara ihtiyacı yoktur galatasaray tribünlerinin.galatasaray tribünlerinin tek oluşumu ultraslanın çok daha iyi yerlerde olmasını samimiyetle isteyen taraftarların daha aktif olmaları şarttır.
unutulmamalı ki galatasaray tribünleri geçmişten bize mirastır, emanettir.
ultras'ın bir tribün anlayışı olduğunu bilmeyen hıyar oğlu trollskilerin ortalığa sıçıp batırmasına sebep olan oluşum. yıllarca gıptayla izlediğimiz as roma ultras da meğer atletico madrid'in o dünyaca ünlü(!) ultras grubundan çalmış adını.*
italyan ultras grublarından esinlenmiş grub.
türkiyenin en büyük taraftar oluşumlarından en yakın rakibleri g.f.b aziz yıldırım çarşı yıldırım demirören tarafından bitirildiği ve bitirilme noktasına geldiğikleri için istanbulun en büyük taraftar oluşumu.
aynı zamanda en vefalı taraftar grublarındandır. istanbulun diğer taraftar grubları trübünde hayatını kaybeden abilerinin kardeşlerinin ismini unutmuşken ultraslan da bu durum değişmemiştir.
keşke çıkıp şaka desen ne olur ALPASLAN DiKMEN
3 aralık 2009 galatasaray panathinaikos maçı sonrası ilk defa hıncal'a bir konuda hak verdim. birilerinin artık bu oluşumu uyarması lazım. bu arabesk nereye kadar illallah lan. takım atağa mı kalkıyor, pozisyon mu yiyiyor, yanlış kararlar mı verilmiş, maç umurlarında değil, iç bayıltıcı bestelerle doksan dakikayı tamamlıyorlar. sanırsın sami yen'de beş yemişiz, gruptan cıkamamışız da, üzüntüden arabeske sarmışlar.
alpaslan dikmen'in vefatından sonra hafif hafif, belli etmeden değişim geçirmeye başlayan oluşum. hep derler oysa, Alpaslan abi olsaydı.. yok artık. ama varmış gibi davranın yahu. çok mu zor. üni grubu biraz daha farklıdır. yürüyedur vardı bir de hey gidi. çıksalar kapalı'ya keşke tekrar.
ha ayrıca, buna tepki gösterecek insan. ben de dahilim bu oluşuma. ama eleştirmek iyidir bazen.
küçüktüm. yeni yeni oluşmuştu ultraslan. ağabeyim de aralarındaydı. ankara'dan kalkıp istanbul'a önce bird hunter ile ondan sonra da üni ile maçlara giderlerdi. ben de çok özenirdim. çünkü o zaman gerçekten iyi tezahürat yaparlar, sağlam pankartlar açarlardı. türkiye'nin örnek taraftar grubuydu. sonra büyümeye başladım. ağabeyim ayrıldı o sırada ultraslan'dan nedensiz bir biçimde. kimseye de bir gıdım bir şey söylemedi. ben hala aralarına katılmak istiyordum. bu isteğim 1 mayıs 2009 hacetepe galatasaray maçı'na kadar sürdü. ondan sonra kesildi. o kadar belliydi ki o maçta kale arkasında bazı şeylerin planlandığı. bülent korkmaz'a, hasan şaş'a denmeyen kalmadı. arada biri çıkıp "yönetim istifa!" diye haykırdığında ise ilginç bir şekilde hemen susturdular. kısacası geçen sezonu çok kötü bitirip, yeni sezona çok kötü başladı ultraslan. içinde takım elbiseli ağabeylerin reis olmasından mı kaynaklanıyor, yoksa tribünün ocağa dönmesinden mi? bilemeyeceğim.
antu ile kolpalıkta yarışabilecek bir taraftar grubu. aşağı kalmaz merak etmeyin. tüm benzerleri gibi, hepsi aynı. hepsinde de istisnai olarak düzgün adamlar var.
resmi internet sitelerinde resmen ağlayan taraftar oluşumu.
tamam kardeşim yenildin bitti. sahaya 10 tane pet bardak geldi diye yenildin.
Sahaya 10.000 bardak atıldığı maçlarda adamı kendi evinde yamultup giden takımlar da var ama değil mi.
alpaslan dikmen'in vefatına kadar ultras manifestosuna sadık kalan hatrı sayılır bir taraftar grubuydu. şu anda ne idüğü belirsiz bir sürü reisin içinde bulunduğu bir taratar oluşumu. maçlarda eskiye göre daha etkisiz kalmasını da eski açık'a geçmelerine bağlıyorum.
acilen beşiktaşın çarşı oluşumu kadar yaratıcı olmalarını bekliyorum, yoksa 10 senedir devamlı 4 sene şampiyon olduk, kupa aldık, müze doldurduk tezahüratı yavan oluyor, artık biraz daha yaratıcı olması gereken oluşum.
