şair erich fried'e göre rosa luxemburg'tan sonra almanya'nın yetiştirdiği en büyük kadındı. jutta ditfurth'un kaleminden agora kitaplığından çıkan kapsamlı bir biyografisi vardır.
"Şimdiden cesedimi kaçırıp saklamanızı, avukatlarımı engellemenizi görür gibiyim... Hayır, Ulrike Meinhof'u göremezsiniz. Evet, kendini astı. Hayır, otopsiyi izleyemezsiniz. Hiç kimse izleyemez. Sadece hükümetimizin bilirkişisi, o da zaten kararını verdi. Meinhof kendini astı. Ama boynunda asılma izi yok... Boynunda hiçbir morarma lekesi yok... Buna karşılık tüm vücudu çürük içinde... Öteye gidin, dönün, bakmayın! Fotoğraf çekmek yasaktır, bilirkişi tutanağından bir şey sormak yasaktır. Cesedimi incelemek yasaktır. YASAK. Düşünmek yasak, tahmin etmek, konuşmak, yazmak yasak, hepsi yasak! Evet hepsi yasak! Ama kendi aptallığınıza, her katile özgü bu klasik aptallığınıza gülmemizi asla yasaklayamazsınız."
(Dario Fo, Ben Ulrike, Bağırıyorum)
Günlüğünde yazdığı gibi öl(dürül)en, Eisenacher sokak 61 Berlin de Bettina dan ziyade kadın ziyaretçileriyle buluşan Raf ın kurucu üyesi. Otopsisi bir hayli gereksiz ve izinsiz işlemle tartışmalara yol açmıştır.
