zordur... kimi zaman bir dağın zirvesinde yer alan malikanemin terasında dikilip bu durumu düşündüğümde bir sigara yakar ve ufka bakıp hüzünlenirim. göğün hafiften gürlemeye başladığı, yağmurun giderek şiddetini arttırdığı, korkunç bir rüzgarın estiği ve sonrasında ise zeus'un yolladığı bir şimşeğin çaktığı sırada ulaşılmaz birine ulaşabilecek yegane kişinin yine ulaşılmaz biri olabileceği fikri düşer aklıma. ancak bu teoride mümkün olsa bile gerçekte iki sonsuz birbiriyle asla kesişmez.
