bu ukte bir gün dolar elbet, birileri sahip çıkar ona, şefkatle içini doldurur. belki daha evvel hiç ukte vermemiş biridir dolduran ama, yinede kendi uktesi gibi titrer üzerine. Öyle güzel yazar ve sözlüğe sunar ki, diğer yazarlar da kayıtsız kalmaz bu duruma ve altını an be an tanımlarla doldururlar. derken bu bir zamanların sahipsiz uktesi yüzlerce tanımlı koca bir başlık olur.
derken bir gün, bir zamanlar umursamazca cami avlusuna bırakır gibi bırakıp giden ukte sahibi çıkagelir ve bu aslında benimdi der. kader ağlarını örmeye başlar vs.
Soğudum birden devamını getiremiycem. ya hakka ten öyle olursa !
sayın cennetten kovulan*, eline her klavyeyi alan ukte verir, mühim olan onu yetiştirip sözlüğe faydalı bir başlık haline getirebilmek.
