az önce hayırlı bir iş için uktelerimize bakıyordum. derken olağanüstü bir durumla karşılaştım: ukte veren arkadaşımız ukte notunda verdiği ukteyi tanımlamıştı. kendisine gidip "arkadaşım, madem biliyorsun neden ukte diyorsun? kendin yazsana tanımını. başlığını kendin açsana" demek istedim mamafih diyemedim. belki kırılgan, çekingen, hassas bir bünyeydi. içine kapanıktı ya da sadece okumayı seviyordu... bilgisini bizden kıskanmış da olabilir, neyse.
kıssadan hisse, ukte notunda ukteyi tanımlamak komiktir, absürddür, hıncaldır, uluçtur. belki de sadece tecahuluarif'tir. ya da her neyse işte.
yaptığım hadiselerden birisi örneklendirme ile tanım yoluna gitmem gerekirse;
enemy infestation adlı eski, oynadığım ve çok beğendiğim, çıktığı dönemde de zaten türkiye'de oyun kültürü fazla gelişmşi olmadığı için oynamış bulunan çok az kişinin oldugunu düşündüğüm, ama bana göre başarılı bir oyuna ukte verip, tanım yapmalarını beklediğim, benim gibi bu oyunu oynamış olan var mı? dediğim, oldu ya herhangi birisi gelir ukteyi görür, ancak anlam veremezse de, "bu bir oyun kardeşim" diyerek cevabını da verdiğim, eylem...
bazen içimize ukte olan, uktenin kendisi olmuyor, anımsattıkları oluyor. o oyun benim uktem değildi, oynadım bitirdim. benim uktem benimle aynı duyguları hisseden var mı? düşüncesiydi... bu da bundan ibaret.
