her sözlükte görebileceğimiz bir külttür. ukte diye bir arabirim yaratmışlar, ve yazarlar buraya doldurmak istemedikleri, doldurmaya layık görmedikleri, beğenmedikleri başlıkları ekliyor. üç-beş ezik yazar da, başkalarının çöplerini bu arabirimden toplayıp, başkasının doldurmaya layık görmediği başlığı dolduruyor. yaratıcılıkları yok, birikimleri yok. o yüzden başkanının pislikleri ile yaşamaya mecburlar. yazık.
en asil duygunun insanıdır. bazılarına göre başkalarının attığı çöpleri yerden almak da eziklik. bazılarının şanssızlığı sabah çöp toplamak ile başladı okul girişinde.
sözlüğe faydalı olan ezik insandır. zira, ukte vermenin amacı ''ben bu başlığa yazmam lan, çöpümü kim doldurursa doldursun'' değildir. bir ezik yazar ukte vererek merak ettiği bir konuyu diğer ezik yazarların da yardımlarıyla açıklığa kavuşturmak ister ya da bu eziklik süreci şöyle işler:
bir ezik yazar konuyu bilir, ancak diğer ezik yazarların konu hakkında ne düşündüğünü bilmek ister. bu yüzden ukte verir, ezikler doldurdun diye.
