kapını çalan, senin olan her aşktır; ki, o aşk öyle duygular öyle tarifsiz ve çelişken hisler yaşatırki sana bir başkasından dinlesen masal oldugunu düşünürsün.
aşktır işte,
mükemmel hissiyat.
ilk günlerinde verdigi heyecan duygusunun çoşkusuyla ayaklarını yerden kesebiliyorken ve bir kere yaşamak sana yetmiyorken,
o aşkın ilerleyen dönemlerinde verecegi kırgınlıktan mutevellit kızgınlık, intikam, nefret ve buna benzer birçok duyguyla başını duvarlara vurdurup bir insanı yok etmek arzusuyla yanıp tutuşurabilir kişiyi.
uğruna ölünecek bir aşk demek; aşk'ın sadece şu yaşam anında yaşanabilecek bir olgu olmasını anlayamamaktır. ölüm'ü bilmemektir; hafife almaktır. uykuya dalmak istemektir, bir düş göreceğini sanmak bu düşte istediğini yapabilme hissine kapılmaktır, güzel ve hoş düşüncelerdir. acı hesaba katılmamıştır, özlem dışında. oysa ölüm bir düşüncesizlik, bilinçsizlik anı ve karanlıktır. uğruna ölünecek bir aşk, vazgeçilmek üzere olunan bir aşk'tır.
insan ancak uğrunda ölebileceğini düşündüğü bir başka insanı bulabilir hayatında-zor biraz ama neyse-bunun adı arkadaş olur ,dost olur ,anan olur ,baban olur veye aşkın olur..değer verdiğini,çok sevdiğini kelimelere sığdıramadığında kullanılan hafiften maço bir bir cümledir uğrunda ölmek. ancak anlamını bulmuştur.anlayana tabi..anlayamamışsa zaten uğrunda ölmeye de gerek yoktur..lafı uzatmaya gerek yok aslında 'ölüm ölüm dediğin nedir gülüm ben senin için yaşamayı göze aldım' derim ve bu entry'yi bitiririm...
