ufunet çöker sabahlari
disarda kuşlar ötüsürken
adelle'in yası her yeri sarar
titreyen ellerimi zor zaptederim
gözlerimde uyusukluk
bedenimde bos vermişlik türküsü calar
sigarim her içime cekişimde
bezginlikle savururum dumanlari
umutlarin ve hayallerin bittiği yerdeyim
hayalsiz umutsuz yasamanin ne anlami var?
ekmekci kadin topalayarak
arsinlamakta kaldirimlari
griye dönmüş yapraklar
bense kara kara düsünmekteyim
ve beni alip götürecek ölüme karsi
tir tir titremekteyim
ufunet cöker sabahlari içime
uyku denen anka kusunu beklemekle gecer
gündüzüm
yasayipta ne olacak anasini satayim
istediğin gibi yasamadiktan sonra
hala bir umut var işte adelle
ama ufunet içinde ölüyorum
elvada
