her $ey 2 ay once almi$ oldugum kinetiks marka ayakkabilarin bagcik uclarinin kopmasiyla ba$lami$ti. (dramatik hikaye girizgahi)
aslinda her $ey guzel gibi gorunuyordu, bakkalci dayi her zamanki gibi cocuklari kaziklamakla me$guldu algida marka dondurmalarla. meybuz u 1 ytl'ye itelemek gibi fuzuli i$ler pe$indeydi.
ne yalan soyleyeyim, yururken ayaklarima bakmayi severim. ayaklarim benim canimdir. yerim lan sizi ayaklar. bi de kinetikslerim civil civil i$ildamaktan ziyade, siyahliklarla kaplanmaya ba$ladigi icin, 'lan bu leke nasil oldu yaaa, gitti guzelim ayakkabi' vari tepkiler verip, kendimi kostla oksi mek$in fik$in reklamlarinda, gomlege $arap doktukten sonra bagiran gitti gomlek kadinlari gibi hissediyordum.
ama o da neydi? bagcimin govdesinden ayrilan bir grup iplikcik! hayir bu olamazdi, hayatta ba$a gelebilecek en kotu $ey, yine bana oluyordu. neden beeen diye bagirdim, hayriye yenge 'ne bagiriyon oglum sabahin korunde' diye azarladi, pardon yinge diyip egerek ba$imi sokagin ko$esine ko$tum. bagciklari iceri sokmayi denedim, ama olmuyordu.
artik cok gecti. cakmak operasyonu duzenlemek bile cok tehlikeli olabilirdi, yapilabilecek tek $ey bagciklari degi$tirmek ya da keserek, kisa bagcik kullanmakti.
seni yenicem istanbuuul diyerek sahneden ayrildim.
