sen bize bakıyordun, ben size... O; öylece orada durmuş yaşanmışlığın arasında sıkışıp kalmış , gerçek dünyanın izleriyle dolu yüzünde ince kırısıklıklar... ve konusuyordu sürekli... gülümsüyordu...
ben size bakıyordum, sen bize...
üç kişilik oyunda iyi oyunculardık... birazdan gelecek olan agrının endişesi ile irkildim... ben, sonra biz, ve şimdi hepimiz... gerçek dünyadan çalınmış yalan bir sohbette kaybolmuştuk...
ve ben birazdan gelecek olan ağrının, sarsıntının endişesi ile irkildim...
oyun bozulmadı. biliyordum ki az sonra tek kişilik oyuna dönüşecek ve ben o oyunda yalnızlığa bulanmış sızılarımla, bir başıma devam edecek, bir başıma devrilecektim...
