başkanlarına borçlandırmak olan bir anlayıştır. Lakin bu anlayışta rekabete yer yoktur rakipleri umursamaz yada başarıları onları kamçılamaz bu anlayışta varolan muhalefeti birtirmek için daha da çok borçlandırılmaya gider...
Bakınız; Aziz Yıldırım başarısız olduğu dönemde... "52 Trilyonumu versinler giderim." demiştir...
Keza şimdi yıldırım demirören " beşiktaş'tan 50 trilyon alacağım var" demektedir...
belli bir yaşa gelmiş ya da o belli yaşı aşmış tanınmış futbolculara diğer ülkelerden - yani futboldan anlayan ülkeler - talep gelmemekte, gelse bile düşük fiyat karşılığı ile oynatılmak istenmektedir. hal böyle olunca futbolcu zaten yaşının vermiş olduğu dezavantaj ile kendisine en çok parayı veren klübü seçer. bu klüplerde ya türkiyeden ya katardan ya da amerika gibi futbolla yeni yeni tanışan parası bok olan klüplere sahip olan ülkelerdir. bu tarzda bir endüstri olmadı bugune kadar olamazda. endüstri dediğin arsenal in, m.united ın ve diğer tanınmış avrupa ve dunya klüplerinin yaptığı gibi olur ya altyapıdan yetiştirilir ya da dış ülkelerden aylar ve hatta yıllar boyunca izlenen genç yeteneklerin küçük yaşta düşük maliyetle transfer edilmesi birkaç yıl da takımda yetiştirilerek ismi tum dunyaya duyurulur ve yüksek bir maliyetle diğer bi klübe satılır ya da klübe yararlı bir hale gitirilir. futbol endüstrisi budur. bizde maalesef henüz bu tarz şeyler yok hele üç büyüklerimizde hiç yok..
