az beslenme ya da aşırı beslenme ile ilişkili olduğu düşünülen oral dönem saplantısıdır.
sigara içme, küfürlü konuşma, yalan söylemeyi alışkanlık haline getirme gibi davranışlar yanında daha masum bir saplantı olduğu düşünülebilir.
yıllardan beri, el terlemesiyle beraber en çok rahatsız olduğum konudur.
ama şu andan itibaren kesin ve net karar verdim.
başlığı okumadan önce, tırnağımı değil elimi yiyordum adeta. sonra başlık gözüme çarptı. elimdeki salyayı üstüme sildim ve kesin karar aldım.
el terlemesine çare bulamıyorum fakat, tırnak yememek benim elimde. şu dakikadan sonra yok. yemiyorum abi. *
Tırnak yemede asolan tırnakları etindeyken yeme. yoksa tırnakları yere serdiğin gazetenin üzerine kes, ağızda sabredebileceğin kadar çitlenmiş çekirdek içi gibi biriktir, parmak uçlarını, karşıdan direk bakılınca, tuzluk gözenekleri gibi görünecek bi hale sok, sonra ye olmaz. Kaldı ki tüm biriktirebileceğin, artık iyicene yoldan çıkıp işi başkasının tırnaklarını etindeyken kemirmeye kadar götürmediysen de şayet, ayak tırnaklarını yeme de ekstrem bi örnek, kendi elverişli uzuvlarının meyvesi olan tırnakların kadardır. Dimi. Bu işlem abicim dalından yenirse makbul gibi, görünen o gibi, başkaca da bi alternatifi yok gibi. En azından ben görmedim, duymadım öyle söyliim. Fekat, evet bi mücver abla gibi fekat, şu bi gerçek galiba, tırnakları ''hhmm bi leziz bi leziz ki sormayın'' diye mideye gönderen de tek tük çıkar her hal. Damak tadına hizmetten ziyade bi hastalığın gerginliğin, stresin falan işareti olarak tanısı konmuş ya tırnak yemenin, kemirmenin, işte o yüzden 'her hal'li cümle kurmamı yadırgamazsın her hal. Bi de zeki tipler mi ne kemiriyomuş tırnaklarını. Aramızda ki sivrilmeye çalışan embesillere de fırsat işte, mavradan kemirmeye başlayabilirler artık. Bariz, gözle görünen, e ucuz da bi edinim nassolsa. Diimi.
sanılanın aksine sinir stres durumlarında değil her an her yerde bireyin farkında olmadan gerçekleştirebildiği alışkanlıktır.ruhsal bunalımlılarda saha sık görülür ifadesi bu anlamda yanlıştır, bu alışkanlık sigara içmek gibi akla esdikçe yapılır.yani tırnak yemek için ruhsal çöküntü yaşamaya gerek yoktur.sadece endişe ve kaygı durumlarında sıklığı artabilir.tırnak yemeye ne zaman başladığını hatırlamayacak kadar önceden tırnak yemeye alışmış olanlar için malesef acı oje ve tiksindirme çalışmalarının pek faydası olmaz.bırakmak için gerçekten akla koymanın yanı sıra etrafta farkına vardıracak ve uyaracak birilerinin de bulunması gereklidir.bu yöntemin de etkililiği kesin olmamakla birlikte denenmesi en uygun yöntemdir.
kendimi bildim bileli yerim. tahminimce bu süre yirmi yedi yıldır. bırakmayı dahi düşünemiyorum. bu yirmi yedi yıllık süreçte kimi zaman gerçekten çıtır çıtır yedim, kimi zaman yememeliyim fikrine rağmen yerimden kalkıp atmaya üşendiğimden yine çıtır çıtır yedim, kimi zaman hasılatı çöpe attım, kimi zaman bir kenarda atılmak üzere biriktirdim ve attım, kimi zaman atılmak üzere biriktirdiklerimi bile niye atıyorum ki deyip yedim.ben tırnaklarımı her türlü yedim. sadece tırnaklar değil, o kenarlarındaki etler de benden çok çekmiştir. zira, onları yemek daha da zevkli. yiyenler bilir. empati kurmak tiksinçtir,kurmayın.
8 yaşından beri kurtulamadığım illet.
acı oje geçici bir çözüm oluyor, şu an mesela tırnaklarım uzun ama bu elimi ağzıma götürdüğümde tırnakların dişimde tık tık etmesi ile kendimi tutmamı zorlaştırıyor.
Ne yapılırsa yapılsın bırakılamayacak olan alışkanlıktır. Tırnak yiyen kişiye aşağılamak, gururuyla oynamak onu bu davranışından vazgeçiremeyecektir. Çünkü tırnak yemesi zevklidir, koparılan tırnakları puu diyerek sağa sola fırlatmak zevklidir. Ancak çok diplere girildiği zaman çok fena acır insanın canı peki bu alışkanlık o noktada bitermi malesef yine hayır. Çözüm önerileri olanlar (Acı ojeden başka) bekliyorum kurtarın beni....
tirnak uzatmak gibi bir hobidir. 2-3 hafta dokunulmayan tirnakta yapilmasi muhtesem bir zevk verir. aci ojenin tadi da, gayet dogal bir lezzet olan kulaktan salgisi gibidir; tirnak uzerindeki balli hardal sosudur.
israrla hobidir diyorum efenim evet. zira hastalik olsaydi diger elimde 2.5 cm lik sivri tirnaklar olmazdi.
tırnakla sınırlı kalmayıp parmak ve tırnak çevresindeki etleri soymaya da gidebilecek olan eylem. kişi için gayet hoş ve zevkli olabilir fakat dışardan bakıldığında iğrençtir, sümük yemek gibi, hahaha.
banyodan çıkıldığında kabartık* harita gibi ellerle karşılaşmaya sebebiyet verir.
Bu davranışın altında yatan sebepler parmak emmede olduğu gibi çoğunlukla psikolojik rahatsızlıklardır.
Alışkanlık daha çok baskı altına alınmış heyecanların ilgilendiği durumlarla olup, çocuk bunun arzu edilmeyen bir davranış ve alışkanlık olduğunu anlayınca kökleşmekte olduğu görülmektedir.
Tırnak yeme bir güvensizlik belirtisi olarak kabul edilir. Aile içinde aşırı baskılı ve otoriter bir eğitimin uygulanması, çocuğun sürekli azarlanarak eleştirilmesi, kıskançlık, yeterli ilgi ve sevgi görememe sıkıntı ve gerginlik başlıca nedenlerdir...
acı ojeyi de denediğim ama sonunda dayanamayıp onları da yemeye başladığım yeni yeni vazgeçme aşamasına girdiğim hiç sevmediğim kötü alışkanlığım.
kanımca sigara kadar zararlıdır, bırakması sigarayı bırakmak kadar zordur. nasıl ki sigaranın zararlarını bilerek içmeye devam ediliyorsa bu da aynı şekilde devam eden bir süreçtir.
insanoğluna bulaşan iğrenç alışkanlıklardan biridir. bunun yüzünden * tırnak makası ile tanışmamış olanlar bile vardır. örneğin;
(bkz: bleak poison)
çözüm yolunun eczanelerde satılan ve ağza acı bir tat veren, tırnak rengindeki ojelerden geçtiği söylenir.
