Vakt-i zamanında köyde doğup büyüyen bir çocuk büyük şehre okumaya gitmiştir. Tahsiline devam ederken yaz tatillerinde ise memleketine döner. Bu tatillerde, büyük şehirde okumanın verdiği gazla eski hayatına dair sanki daha önce hiç var olmamış gibi davranır. Günlerden bir gün babasına yardım etmektedir. Babasına tırmığı göstererek; "Baba bu ne?" diye sorar. Babası da "Ucundaki demir olan yerine basarsan ismini söyler oğlum." der. Çocuk da babasının dediğini yapmasıyla birlikte tırmığın sap kısmı kafasında patlar. Çocuk şöyle der: "Vay *** tırmığı." *
